Παρασκευή 3 Μαΐου 2013

Πως ήταν στην πραγματικότητα οι Κένταυροι;

Ήταν υβρίδια αλόγου με άνθρωπο 
ή απλά έφιπποι βουκόλοι που κέντριζαν τους ταύρους 
με ένα είδος λόγχης, δικαιολογώντας απόλυτα
 και την ετυμολογία της λέξης; 
( Κεν-τώ τον ταύρο=Κένταυρος)
Έχοντας εξοικειωθεί τόσο πολύ με το άλογο, ήταν
 και άριστοι έφιπποι πολεμιστές και μάλιστα 
εξαίρετοι τοξοβόλοι. Οι Κένταυροι, σύμφωνα
 με μια εκδοχή του μύθου, ήταν λαός της Θεσσαλίας, 
την οποία ο Ορφέας στο στίχο 60 αποκαλε
ί «Θεσσαλίην εὔπωλον» δηλαδή με πολλά άλογα.
 Δηλαδή οι περίφημοι αυτοί ιππείς κατοικούσαν 
σε περιοχή όπου ζούσαν άλογα, στην περιοχή 
της Θεσσαλίας που φημιζόταν για τα θαυμάσια
 αυτά ζώα αλλά και τα βοσκοτόπια της.
Μάλιστα ο Ορφέας στο στίχο 383 κάνει 
αναφορά ότι ανατράφηκαν στη Φολόη 
και στις απόκρημνες κορυφές της Πίνδου.

. . . . . Και ότι ο αχώριστος φίλος του -το άλογο- που
 το είχε συνέχεια δίπλα του, βλέποντας
 το αφεντικό του ενθουσιασμένο, χτυπούσε
 τα πόδια του στο έδαφος. Αυτό βέβαια φανερώνει 
και η άνω τελεία. Την πράξη αυτή δεν την έκανε
 ο ίδιος ο Κένταυρος 
(αλλοιώς θα είχε κόμμα το αρχαίο κείμενο), 
αλλά κάποιος -που δεν αναφέρει γιατί 
ήταν αυτονόητο- που έχει οπλές 
και τις χτυπάει στο έδαφος: Ένα άλογο!
Τη στιγμή της συνάντησης των Αργοναυτών 
με τον Κένταυρο Χείρωνα, αυτός ήταν μεγάλος
 σε ηλικία, αφού στο στίχο 454 ο Ορφέας 
τον αποκαλεί «Φιλλυρίδη γέροντα»
 (δηλαδή ως τον γέροντα γιο της Φιλλύρας). 
Παρόλη όμως την μεγάλη του ηλικία, ο μέγιστος 
των Κενταύρων είχε πάντα μαζί του τον αχώριστο 
φίλο του, το άλογο, αλλά και τα βόδια του 
που τον προμήθευαν με το απαραίτητο
 γάλα και κρέας.

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι ο Ορφέας αφιέρωσε 
στον Χείρωνα -λογικά μετά το θάνατό του- τον Κένταυρο, 
τον περίφημο αστερισμό του Νοτίου ημισφαιρίου, 
προκύπτει ότι ο μέγιστος των Κενταύρων γεννήθηκε 
περί το 1940-1935 π.Χ. και πέθανε σαφέστατα
 πριν το 1865 π.Χ. που οι Ορφικοί άρχισαν
 την ονομάτιση των αστερισμών του ουρανού. 
Δηλαδή ο Χείρωνας πέθανε μόλις λίγα χρόνια 
μετά τη συνάντησή του με τον Ορφέα στο σπήλαιο
 του Πηλίου, πιθανότατα περί το 1870-1865 π.Χ. 
και σε ηλικία 70-75 χρονών.
 Έπρεπε να περάσουν 4000 χρόνια για να πάψει 
ο Κένταυρος Χείρωνας να αποτελεί «μυθολογικό» 
τέρας και να πάρει τη θέση του στο πάνθεον 
της ιστορίας -χάρη στον Ορφέα- σαν υπαρκτό
 πρόσωπο, σαν ένας μεγάλος γιατρός, σαν ένας 
μοναδικός παιδαγωγός, σαν ένας τεράστιος 
μουσικός, σαν ένας χαρισματικός άνθρωπος.
Περισσότερα, για το θέμα, εδώ:
Δικό μας σχόλιο:
Υπάρχει και μία άλλη
 ετυμολογική εκδοχή για το Κένταυρος.
Κεντάω την αύρα.
Χείρων Κένταυρος.

Δεν υπάρχουν σχόλια :