Η «Μαύρη Αθηνά» και οι «αφροκεντριστές»
(Από το βιβλίο του Δημήτρη Ε. Ευαγγελίδη:«Μη-συμβατικές θεωρίες:
Οι κερδοσκόποι του “ελληνισμού”
και ο φενακισμός των αφελών» - ΚΥΡΟΜΑΝΟΣ, Θεσσαλονίκη 2007)
Τον Μάρτιο του 1987 κυκλοφόρησε ο Α΄ τόμος ενός βιβλίου [Martin Bernal:
«Black Athena»: The Afroasiatic Roots of Classical Civilization –
The Fabrication of Ancient Greece 1785-1985 («Μαύρη Αθηνά»:
Οι Αφροασιατικές Ρίζες του Κλασσικού Πολιτισμού - Το «κατασκεύασμα»
της Αρχαίας Ελλάδας 1785-1985)] που πέρασε μάλλον απαρατήρητο.
Το μόνο έντυπο που δημοσίευσε μια δισέλιδη παρουσίαση του βιβλίου
ήταν η παλιά νεοϋρκέζικη εβδομαδιαία εφημερίδα της αμερικανικής
μαρξιστικής αριστεράς «Guardian» (που έκλεισε το 1992)
και παρ’ όλες τις επίμονες προσπάθειες του συγγραφέα
κανένα σοβαρό έντυπο δεν ασχολήθηκε με το βιβλίο.
Το 1991 κυκλοφόρησε ο Β΄ τόμος («Black Athena»:
The Archaeological and Documentary Evidence
(Οι αρχαιολογικές μαρτυρίες και οι μαρτυρίες των τεκμηρίων),
προκαλώντας μια χιονοστιβάδα συζητήσεων, αντεγκλήσεων και αρθρογραφίας
τόσο στις Η.Π.Α. όσο και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες ενώ αναμένονται
τόσο ο Γ΄ τόμος (υπό έκδοση εδώ και 15 χρόνια) με τον προσωρινό τίτλο:
«Λύνοντας το αίνιγμα της Σφίγγας και άλλες μελέτες
στην Αιγυπτο-Ελληνική μυθολογία» (Γλωσσολογικά επιχειρήματα)*,
όσο και ένας Δ΄ τόμος με άγνωστο τίτλο και περιεχόμενο.
Συγγραφέας αυτού του περίεργου και εξ ίσου απροσδόκητου έργου
ήταν ο Αγγλοεβραίος Μάρτιν Μπερνάλ, καθηγητής Κυβερνητικών Σπουδών
(Government Studies) στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ των Η.Π.Α.
Η βασική πανεπιστημιακή του εκπαίδευση ήταν Σινολογία (Κινεζικές σπουδές)
και επί 20 χρόνια δίδασκε θέματα σύγχρονης κινεζικής πολιτικής και σχέσεις
μεταξύ της διανόησης Κίνας και δυτικού κόσμου στις αρχές του 20ου αιώνα.
Όπως αναφέρει ο ίδιος στον Πρόλογο του α΄ τόμου:
«…Το 1975 πέρασα την κρίση της μέσης ηλικίας … πολιτικά αυτή η κρίση
είχε σχέση με την λήξη του πολέμου στο Βιετνάμ και η συνειδητοποίηση
ότι η Μαοϊκή Εποχή στην Κίνα έφθασε στο τέλος της.
Ήταν πια φανερό ότι το διεθνές ενδιαφέρον μετατοπίσθηκε
και δεν ήταν πια η Ανατολική Ασία, αλλά η Ανατολική Μεσόγειος…»
και προσθέτω εγώ : «άρα με κάτι άλλο έπρεπε να ασχοληθώ
ώστε να μη μείνω άνεργος με τις κινεζικές σπουδές μου
και τις περισπούδαστες αναλύσεις μου για τις οποίες ουδείς πλέον
θα ενδιαφερόταν να ανοίξει το πορτοφόλι του».
Αυτό βέβαια δεν το ομολογεί ο Μπερνάλ, ο οποίος συνεχίζοντας
την αυτοανάλυσή του για να δικαιολογήσει την συγγραφή
της «Μαύρης Αθηνάς» αναφέρει παρακάτω:
«Αυτή η μετατόπιση (σημ. ΔΕΕ: στα προβλήματα της Ανατολικής Μεσογείου),
με οδήγησε να ασχοληθώ με την Εβραϊκή Ιστορία.
Το εβραϊκό στοιχείο των προγόνων μου και η εφαρμογή των Νόμων
της Νυρεμβέργης
(σημ. ΔΕΕ: Οι νόμοι εναντίον των Εβραίων της χιτλερικής Γερμανίας)
μου δημιουργούσαν πάντοτε εφιάλτες, αλλά μέχρι τότε δεν είχα ασχοληθεί
ιδιαίτερα με το θέμα ή με τον Εβραϊκό πολιτισμό.
Σε αυτό ακριβώς το στάδιο άρχισα να αναζητώ, με έναν ρομαντικό τρόπο,
τις ρίζες μου και ξεκίνησα να ρίχνω ματιές στην αρχαία εβραϊκή Ιστορία
και δευτερευόντως για τις σχέσεις Ισραηλιτών
και των γειτονικών τους λαών,
ιδιαίτερα με τους Χαναανίτες και τους Φοίνικες…».
Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος μυρίστηκε σωστά με τι έπρεπε να ασχοληθεί.
Βεβαίως είχε την εξυπνάδα να αντιληφθεί ότι δεν υπήρχε περίπτωση να βγει
από την ανωνυμία ασχολούμενος με κάποιο κοινότοπο θέμα σε έναν χώρο
γεμάτο από ειδικούς.
Έτσι διάλεξε ένα ανορθόδοξο θέμα με το οποίο αναδείχθηκε επιπλέον
και σε «πολιτιστικό υπερασπιστή» των καταπιεσμένων Νέγρων των Η.Π.Α.,
οι οποίοι ασφαλώς θα αισθάνονταν ενθουσιασμένοι εμφανιζόμενοι
ως οι εμπνευστές και δημιουργοί
(μέσω των αρχαίων Αιγυπτίων, τους οποίους ο Μπερνάλ παρουσιάζει ως Νέγρους)
του ελληνικού κλασσικού πολιτισμού !!!
Δεν ήταν λοιπόν καθόλου τυχαία η επιλογή του Μπερνάλ, αλλά μάλλον
ατύχησε στις προσδοκίες του για υποστήριξη από τους πανίσχυρους
εβραιοαμερικάνικους κύκλους των Η.Π.Α., οι οποίοι όχι μόνον αδιαφόρησαν
για τις περίεργες θεωρίες του, αλλά πήραν και αποστάσεις
από το αμφιλεγόμενο «έργο» του για τους δικούς τους λόγους,
που δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε.
Αντίθετα, το βιβλίο του κέρδισε την ενθουσιώδη αποδοχή
από τους Αφροαμερικανούς, οι οποίοι εναγκαλίσθηκαν ασμένως
τα Μπερνάλια φληναφήματα που υιοθετήθηκαν
και εντάχθηκαν στον «Αφροκεντρισμό», ένα πολιτιστικό κίνημα
των Αμερικανών Νέγρων που προσπαθεί να αποδείξει με διάφορα
φαιδρά επιχειρήματα [όπως π.χ. ότι ο Αριστοτέλης «έκλεψε»
την φιλοσοφία του από την Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας,
αντιγράφοντας έργα Νέγρων σοφών (;) που υπήρχαν εκεί, αποσιωπώντας
ή αγνοώντας ότι ο Αριστοτέλης δεν είχε πάει ποτέ στην Αίγυπτο
και ότι η Βιβλιοθήκη ιδρύθηκε μετά τον θάνατό του!]
την άποψη ότι η πολιτιστική προσφορά (;) των Νέγρων
στην Ανθρωπότητα παραχαράχθηκε από τους Λευκούς (Ευρωπαίους),
που διαστρέβλωσαν την Ιστορία εις βάρος των Αφρικανών
αποκρύπτοντας π.χ. ότι μεγάλες ιστορικές προσωπικότητες,
όπως ο Αίσωπος, ο Σωκράτης, η Κλεοπάτρα,
ο Καρχηδόνιος Αννίβας κ.λπ. ήσαν Νέγροι!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου