Μουίσκα – Τσίμπτσα – Οί Ιθαγενεις της Κολομβίας. (Κείμενο-Φωτογραφίες-Βίντεο)

MUISCA – CHIBCHA – COLOMBIA

Οι ιθαγενείς Muisca (που ονομάζεται επίσης Chibcha) είναι γηγενείς λαοί

 και πολιτισμός του Altiplano Cundiboyacense της Κολομβίας, που δημιούργησε

 τη Συνομοσπονδία Muisca πριν από την ισπανική κατάκτηση.

Οι άνθρωποι μιλούσαν τον Muysccubun, μια γλώσσα της οικογένειας γλωσσών

 Chibchan, που ονομάζεται επίσης Muysca και Mosca.

Ως ένας στους τέσσερις προηγμένους πολιτισμούς της Αμερικής 

(εκτός από τους Αζτέκους, τους Μάγια και τους Ίνκας), συναντήθηκαν 

από κατακτητές με εντολή της Ισπανικής Αυτοκρατορίας 

το 1537 κατά τη στιγμή της κατάκτησης.

Οι υποομάδες του Muisca ταυτοποιήθηκαν ως επί το πλείστον 

από τη συμπαράστασή τους σε τρεις μεγάλους ηγέτες: το zaque, 

με επίκεντρο την Hunza, που κυβερνούσε μια περιοχή που καλύπτει περίπου 

το σύγχρονο νότιο και βορειοανατολικό Boyacá και το νότιο Santander. το zipa, 

με επίκεντρο το Bacatá και περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της σύγχρονης 

Cundinamarca, το δυτικό Llanos. και η ιράκα, θρησκευτικός κυβερνήτης

 του Σουάμοξ και το σύγχρονο βορειοανατολικό Μπογιάκα 

και το νοτιοδυτικό Σάνταντερ.

Το έδαφος του Muisca εκτείνεται σε έκταση περίπου 25.000 km2 

(9.700 τετραγωνικά μίλια) από το βόρειο τμήμα του Boyacá

 έως το Sumapaz Páramo και από τις κορυφές στο δυτικό τμήμα 

των ανατολικών περιοχών.

Η επικράτειά τους συνορεύει με τα εδάφη του Panche στα δυτικά, 

το Muzo στα βορειοδυτικά, το Guane στο βορρά, το Lache

 στα βορειοανατολικά, το Achagua στα ανατολικά, και το Sutagao στο νότο.

Τη στιγμή της εισβολής των Ισπανών, η περιοχή είχε μεγάλο πληθυσμό, 

αν και ο ακριβής αριθμός των κατοίκων δεν είναι γνωστός. 

Οι εκτιμήσεις κυμαίνονται από μισό εκατομμύριο

 έως και τρία εκατομμύρια κατοίκους.

Η οικονομία διαβίωσής τους βασίστηκε στη γεωργία, την εξόρυξη αλατιού,

 το εμπόριο, τη μεταλλουργία και τη μεταποίηση.

Στη σύγχρονη εποχή, ο πληθυσμός του Muisca έχει μειωθεί δραστικά, 

αν και στους δήμους και τις περιοχές Cota, Chía, Tenjo, Suba, Engativá, 

Tocancipá, Gachancipá και Ubaté, υπάρχουν απόγονοι του Muisca.

Σημαντικοί συντελεστές της γνώσης σχετικά με το Muisca ήταν

 ο κύριος κατακτητής τους, ο Gonzalo Jiménez de Quesada. Ισπανός ποιητής,

 στρατιώτης και ιερέας Juan de Castellanos (16ος αιώνας). 

ο επίσκοπος Lucas Fernández de Piedrahita 

και ο franciscan Pedro Simón (17ος αιώνας) · 

και Javier Ocampo López και Gonzalo Correal Urrego (πρόσφατο).

Ιστορία της Muisca

Η γνώση των γεγονότων έως το 1450 προέρχεται κυρίως από μυθολογικά 

πλαίσια, αλλά χάρη στα Χρονικά των Δυτικών Ινδιών έχουμε περιγραφές 

της τελευταίας περιόδου της ιστορίας της Μούσκα, πριν από την ισπανική άφιξη.

Οι ανασκαφές στο Altiplano Cundiboyacense 

(τα υψίπεδα των τμημάτων Cundinamarca και Boyacá) δείχνουν

 στοιχεία ανθρώπινης δραστηριότητας από την Αρχαϊκή σκηνή 

στις αρχές της εποχής του Ολοκαίνου.

Η Κολομβία έχει έναν από τους αρχαιότερους αρχαιολογικούς χώρους 

της Αμερικής: το El Abra, το οποίο εκτιμάται ότι είναι περίπου 13.000 ετών. 

Άλλα αρχαιολογικά ίχνη στην περιοχή του Altiplano Cundiboyacense

 οδήγησαν τους μελετητές να μιλήσουν για έναν πολιτισμό El Abra:

Στο Tibitó, εργαλεία και άλλα λιθοτεχνήματα χρονολογούνται

 από το 9740 π.Χ. Στη σαβάνα της Μπογκοτά, 

ειδικά στους καταρράκτες Tequendama, βρέθηκαν άλλα λιθικά εργαλεία 

με ημερομηνία χιλιετίας αργότερα που ανήκαν σε εξειδικευμένους κυνηγούς. 

Ανθρώπινοι σκελετοί βρέθηκαν από το 5000 π.Χ.

Η ανάλυση έδειξε ότι οι άνθρωποι ήταν μέλη του πολιτισμού El Abra.

Όπως βλέπετε υπάρχουν πολλά ελληνικά στοιχεία ειδικα στα κεραμικά.

 Υπάρχουν και άλλες φίλες για τις οποίες θα αναφερθώ σύντομα.

Αυτά για τώρα.

Φώτιος Τούμπανος.

Ευχαριστώ το YouTube για τα βίντεο που έχω αναρτήσει.

Ευχαριστώ την εγκυκλοπαίδεια της ιστορίας των ιθαγενών της Κολομβίας

 και τις γραφτές αναφορές από αρχαιολόγους και ιστορικούς

 από την Κολομβία και την Βενεζουέλα.

Αντί για δικό μας σχόλιο:

 Ο Πλούταρχος εκτός του ότι αναφέρεται

σαφώς στην θέση Ατλαντίδος….

αναφέρει και πως ότι προς δυσμάς ήπειρον

(Αμερική) και στον κύκλο του κόλπου, κατοικούσαν Έλληνες.

Για να μην υπάρχουν απορίες.

‘Ὠγυγίη τις νῆσος ἀπόπροθεν εἰν ἁλὶ κεῖται',

δρόμον ἡμερῶν πέντε Βρεττανίας
 ἀπέχουσα πλέοντι πρὸς ἑσπέραν·

 ἕτεραι δὲ τρεῖς ἴσον ἐκείνης ἀφεστῶσαι 
καὶ ἀλλήλων πρόκεινται 

μάλιστα κατὰ δυσμὰς ἡλίου θερινάς. ὧν ἐν μιᾷ τὸν Κρόνον

 οἱ βάρβαροι καθεῖρχθαι μυθολογοῦσιν ὑπὸ τοῦ Διός, 

τὸν δ' ὡς υἱὸν ἔχοντα φρουρὸν τῶν τε νήσων ἐκείνων

 καὶ τῆς θαλάττης, ἣν Κρόνιον [941B] πέλαγος ὀνομάζουσι, 

παρακατῳκίσθαι. τὴν δὲ μεγάλην ἤπειρον, ὑφ' ἧς ἡ μεγάλη 

περιέχεται κύκλῳ θάλαττα, τῶν μὲν ἄλλων ἔλαττον ἀπέχει<ν>, 

τῆς δ' Ὠγυγίας περὶ πεντακισχιλίους σταδίους κωπήρεσι 

πλοίοις κομιζομένῳ· (βραδύπορον γὰρ εἶναι καὶ πηλῶδες

 ὑπὸ πλήθους ῥευμάτων τὸ πέλαγος· τὰ δὲ ῥεύματα

 τὴν μεγάλην ἐξιέναι γῆν καὶ γίνεσθαι προχώσεις ἀπ' αὐτῶν

 καὶ βαρεῖαν εἶναι καὶ γεώδη τὴν θάλατταν, 

ἧ καὶ πεπηγέναι δόξαν ἔσχε). τῆς δ' ἠπείρου 

τὰ πρὸς τῇ θαλάττῃ κατοικεῖν Ἕλληνας περὶ κόλπον…¨

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΜΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ

ΤΩι ΚΥΚΛΩι ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ