Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα αυτό το έθνος θα ξεσηκωθεί!

8-6-1968

Συλλαμβάνεται ο Τζέιμς Ερλ Ρέι,

 κατηγορούμενος για τη δολοφονία

 του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ 

 (1929 – 1968)

Στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμας,

την 1η Δεκεμβρίου 1955, μια μαύρη γυναίκα 

ονόματι Ρόζα Παρκς αρνήθηκε να παραχωρήσει

 τη θέση της στο λεωφορείο σε έναν λευκό επιβάτη.

 Συνελήφθη για παράβαση των νόμων 

περί φυλετικού διαχωρισμού. 

Οι μαύροι ακτιβιστές της πόλης 

σχημάτισαν το Montgomery 

Improvement Association 

(Σύνδεσμο Βελτίωσης του Μοντγκόμερι) 

για να μποϊκοτάρουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς. 

Επέλεξαν για αρχηγό τους τον ευφραδή Βαπτιστή

 ιερέα της εκκλησίας της λεωφόρου Ντέξτερ, 

τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ τον νεότερο.

 Ηταν νέος, μορφωμένος, σχετικά σεβαστός 

και η φήμη του πιθανόν να τον βοηθούσε να βρει 

νέα θέση, αν αυτή που είχε του αφαιρείτο λόγω 

της δράσης του. Στον πρώτο του λόγο ως αρχηγού,

 ο Κινγκ διακήρυξε: «Δεν έχουμε άλλη επιλογή 

από τη διαμαρτυρία». Από το 1960 ως το 1965

 η επιρροή του Κινγκ ήταν καθοριστική. 

Η τακτική της ειρηνικής διαμαρτυρίας, η καταδίκη 

της βίας ως νόμιμου μέσου για την επίτευξη 

ενός δίκαιου στόχου τον έκαναν δημοφιλή 

σε μαύρους και λευκούς. 

Στις 28 Αυγούστου 1963 200.000 άνθρωποι 

συγκεντρώθηκαν ειρηνικά στη σκιά του μνημείου

 Λίνκολν, στην Ουάσιγκτον, για να ακούσουν

 τα λόγια του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ…. ………………………………………………..

«…….Δεν παραβλέπω ότι κάποιοι από εσάς

 έχουν έρθει εδώ ύστερα 

από μεγάλες δοκιμασίες και βάσανα. 

Κάποιοι από εσάς έρχεστε μόλις από στενά κελιά. 

Κάποιοι από εσάς έχουν έρθει από περιοχές 

όπου η αναζήτησή σας για ελευθερία σας άφησε

 χτυπημένους από τις θύελλες της καταδίωξης

 και κλονισμένους από τους ανέμους 

της αστυνομικής βίας. 

Εχετε υπάρξει βετεράνοι 

των δημιουργικών βασάνων. 

Συνεχίστε να εργάζεστε με την πίστη ότι τα αναίτια

 βάσανα είναι λυτρωτικά. Γυρίστε πίσω στον Μισισιπή,

 γυρίστε πίσω στην Αλαμπάμα, γυρίστε πίσω

 στη Γεωργία, γυρίστε πίσω στη Λουιζιάνα, 

γυρίστε πίσω στις φτωχογειτονιές και στα γκέτο

 των βορείων πόλεών μας, γνωρίζοντας ότι 

με κάποιο τρόπο αυτή η κατάσταση μπορεί 

να αλλάξει και θα αλλάξει. 

Ας μην κυλιστούμε στην κοιλάδα της απόγνωσης.

Σας λέγω σήμερα, φίλοι μου, ότι παρά τις δυσκολίες 

και τις απογοητεύσεις της στιγμής,

 έχω ακόμη ένα όνειρο. 

Είναι ένα όνειρο γερά ριζωμένο

 στο αμερικανικό όνειρο.

Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα αυτό το έθνος

 θα ξεσηκωθεί και θα ζήσει το αληθινό νόημα 

της πεποίθησής του: 

«Θεωρούμε αυτές τις αλήθειες αυταπόδεικτες:

 ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δημιουργηθεί ίσοι.»

Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα στους κόκκινους λόφους

 της Γεωργίας οι γιοι των πρώην σκλάβων 

και οι γιοι των πρώην ιδιοκτητών θα μπορέσουν

 να καθήσουν μαζί στο τραπέζι της αδελφότητας.

Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα ακόμη 

και η Πολιτεία του Μισισιπή, μια έρημη Πολιτεία,

πνιγμένη από τη λάβρα της αδικίας 

και της καταπίεσης, θα μεταμορφωθεί 

σε μια όαση ελευθερίας και δικαιοσύνης.

Εχω ένα όνειρο ότι τα τέσσερα παιδιά μου 

μια ημέρα θα ζήσουν σε ένα έθνος όπου 

δεν θα κριθούν από το χρώμα του δέρματός τους 

αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους.

Εχω ένα όνειρο σήμερα.

Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα η Πολιτεία

 της Αλαμπάμας [...] θα μεταμορφωθεί 

σε μια κατάσταση όπου τα μικρά μαύρα αγόρια

 και κορίτσια θα μπορέσουν να πιαστούν χέρι χέρι 

με τα μικρά λευκά αγόρια και κορίτσια 

και να περπατήσουν μαζί σαν αδελφές 

και αδελφοί.

Εχω ένα όνειρο σήμερα!