Η ομιλία-ορόσημο της May άφησε κάποιους
ενθουσιασμένους στη Βρετανία, άλλους να αισθάνονται
ότι έχει παραδώσει πάρα πολλά.
Αλλά μια σύντομη έρευνα των συναδέλφων μου
σε πέντε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αποκαλύπτει
μάλλον διαφορετικά συναισθήματα
στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Οι Ευρωπαίοι της ηπειρωτικής Ευρώπης χαιρέτισαν την αναγνώριση
της Theresa May στο αδιαίρετο των "τεσσάρων ελευθεριών” της ΕΕ
(άνθρωποι, κεφάλαιο, αγαθά και υπηρεσίες) και την αποδοχή της ότι η Βρετανία
ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε να επιδιώξει συμμετοχή στην ενιαία αγορά
ενώ την ίδια στιγμή περιορίζει την μετανάστευση.
Αλλά αυτή την παραδοχή σύντομα ακολούθησε η επιθυμία της να "αναζητήσει
τη μεγαλύτερη δυνατή πρόσβαση (στην ενιαία αγορά) μέσω μιας νέας,
ολοκληρωμένης, τολμηρής και φιλόδοξης συμφωνίας στο ελεύθερο εμπόριο”
και μια εκτίμηση ότι αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει
"διευθετήσεις ελεύθερης αγοράς” για τις αυτοκινητοβιομηχανίες
και τον χρηματοπιστωτικό κλάδο.
Στην ήπειρο, αυτό θεωρείται ως άλλη μία εκδοχή του δόγματος Boris Johnson,
"και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο”.
Μια απόδειξη ότι η Βρετανία συνεχίζει να εξαπατά τον εαυτό της
για το τι είναι δυνατό μετά το Brexit.
Παρόμοιες αυταπάτες διαπιστώθηκαν στην πρόθεση της May να απορρίψει
πτυχές της τελωνειακής ένωσης (η οποία θα εμπόδιζε την Βρετανία να συνάψει
εμπορικές συμφωνίες με άλλες χώρες), αλλά να απολαμβάνει ακόμη
τα κύρια οφέλη (ελεύθερο εμπόριο με την Ένωση).
Και σε ό,τι αφορά την προσδοκία της ότι όλα αυτά μπορούν να πραγματοποιηθούν
εντός των δύο ετών που είναι ο χρόνος για τις διαπραγματεύσεις εξόδου
με βάση το Άρθρο 50.
Η May θέλει να διαπραγματευτεί τη νέα σχέση της Βρετανίας με την Ευρώπη,
την ίδια στιγμή με τις διαπραγματεύσεις εξόδου, ώστε να έχει κάτι θετικό να δείξει
σε σχέση με τις προσπάθειές της, στην πορεία για τις εκλογές
του Ηνωμένου Βασιλείου το 2020. Αλλά ο Michel Barnier, ο επικεφαλής
διαπραγματευτής της ΕΕ, τουήταρε μετά από την ομιλία της May
ότι "η συμφωνία για μια ομαλή έξοδο είναι προϋπόθεση
για τη μελλοντική συνεργασία”.
Το να περιμένει ότι οι άλλοι 27 θα βιαστούν σε αυτή τη διαδικασία προκειμένου
να ταιριάξουν τα χρονοδιαγράμματα των εκλογών της Βρετανίας,
θεωρείται υπερβολικά αισιόδοξο.
Αλλά ήταν ο τόνος περισσότερο παρά το περιεχόμενο της ομιλίας της May
που προκάλεσε μεγαλύτερη ανησυχία. Οι φιλικές παρατηρήσεις ότι θέλει
να παραμείνει ένας καλός φίλος και γείτονας με την Ευρώπη, έδωσαν τη θέση τους
σε απειλές ότι "μια τιμωρητική συμφωνία που τιμωρεί τη Βρετανία και αποθαρρύνει
άλλες χώρες από το να πάρουν την ίδια πορεία… θα ήταν μια πράξη
αυτοκαταστροφής για τις χώρες της Ευρώπης”.
Είναι βεβαίως αλήθεια ότι, όπως δήλωσε η Theresa May, "σημαντικοί παράγοντες
της οικονομίας της ΕΕ θα υποφέρουν” από τους εμπορικούς φραγμούς
μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου και Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία είναι το αγαπημένο της παράδειγμα
αναφορικά με αυτό.
Αλλά η άποψή της -την οποία συμμερίζονται αρκετοί στο Ηνωμένο Βασίλειο- ότι
οι ηγέτες της ΕΕ θα δώσουν ως εκ τούτου στη Βρετανία μια καλή συμφωνία
διότι είναι "προς το συμφέρον τους”, είναι θεμελιωδώς λανθασμένη.
Για αρχή, το "συμφέρον τους” περιλαμβάνει πολιτικά
καθώς και οικονομικά συμφέροντα.
Και το να αποτραπεί η διάλυση της Ένωσης είναι πολύ μεγαλύτερη ανησυχία
από μια πτώση στις πωλήσεις αυτοκινήτου στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Δεύτερον, οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν πολύ λιγότερη επιρροή στην κυβέρνηση
στη Γερμανία παρά το Ηνωμένο Βασίλειο.
Και τρίτον, ακόμη και οι ηγέτες του κλάδου αυτοκινήτου, βάζουν την πολιτική πρώτα.
Ο Matthias Wissmann, πρόεδρος της γερμανικής ένωσης αυτοκινήτου, έχει
σε διάφορες περιστάσεις δηλώσει ότι προτεραιότητα της Γερμανίας πρέπει να είναι
να κρατήσει ενωμένη την ΕΕ των 27.
Αλλά υπήρξε άλλο ένα σημείο στην τελευταία προειδοποίηση της May ότι
η ΕΕ θα πρέπει να δώσει στη Βρετανία μια καλή συμφωνία "ή αλλιώς”.
Το "αλλιώς” σε αυτή την περίπτωση ήταν πως, εκτός της ενιαίας αγοράς,
η Βρετανία θα μπορούσε να μειώσει την εταιρική φορολόγηση και τις ρυθμίσεις
προκειμένου να προσελκύσει επενδύσεις έναντι της ΕΕ.
Στην ευρωπαϊκή σκέψη, οι καλοί γείτονες δεν απειλούν να αρπάξουν επιχειρήσεις
ο ένας από τον άλλο.
Έναντι γειτόνων όπως η Βρετανία της May, η ΕΕ έχει αμυντικά οικονομικά
εργαλεία, που μπορούν να αντιμετωπίσει το "φορολογικό dumping”.
Αλλά πιο σημαντικό, το μοντέλο χαμηλής εταιρικής φορολόγησης
έχει από καιρό καταρριφθεί.
Και δεν θα ταίριαζε καλά με την οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία
πλήττεται απο ένα σημαντικό εμπορικό έλλειμμα
και ένα μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα.
Ως εκ τούτου, σύμφωνα με τον Norbert Rottgen, ένα υψηλόβαθμο στέλεχος
του CDU της Angela Merkel, "οι απειλές με δασμούς και μειώσεις φόρων
θα πλήξουν κυρίως το Ηνωμένο Βασίλειο και θα πρέπει να θεωρούνται
ως έκφραση τη βρετανικής άγνοιας”.
Πραγματικά, μετά από την ομιλία της πρωθυπουργού, η HSBC ανακοίνωσε ότι
σχεδιάζει να μεταφέρει 1.000 θέσεις εργασίας
από το Λονδίνο στο Παρίσι -με φορολογικές ελαφρύνσεις ή χωρίς.
Είναι για όλους αυτούς τους λόγους -για την έλλειψη ρεαλισμού που δείχνει
η υποτιθέμενη ρεαλίστρια πρωθυπουργός, για την ομίχλη αυτής
της "διευκρινιστικής ομιλίας”, και για την παρουσίαση του αυτο-ακρωτηριασμού
ως απειλή- που πολλοί στην Ευρώπη είναι διατεθειμένοι να συμφωνήσουν
με το πείραγμα του Jeremy Cordby για την "Irony Lady”.
Μια πράξη θανάσιμου αυτό-τραυματισμού;
Από την ευρωπαϊκή ήπειρο, αυτό ηχεί σαν το ίδιο το Brexit.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου