Πέμπτη 21 Μαΐου 2020

Τελικά, έχουμε πολλά να μάθουμε για τους αρχαίους Έλληνες.

Ποιος στα αλήθεια ανακάλυψε την Αμερική;
 Οι αρχαίοι Έλληνες φαίνεται ότι γνώριζαν για την ύπαρξη της βόρειας Αμερικής
 και του Αρκτικού Κύκλου που αποκαλούσαν Υπερβορεία, δηλαδή υπερβολικά βόρεια.

Ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτωνας, το 360 π.Χ, μέσα από τους φιλοσοφικούς
 διαλόγους του «Κριτίας» και «Τίμαιος», ανέλυσε την θεωρία της Ατλαντίδας,
 υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για μια ήπειρο, που διασχίζει τον Ατλαντικό,
 ενώ σε έκταση ήταν μεγαλύτερη από την Ασία και την Λιβύη μαζί.
Με το πέρασμα των αιώνων, θεωρήθηκε πιθανό ότι ο Πλάτωνας, 
εννοούσε την αμερικανική ήπειρο και όχι την Ατλαντίδα. 
Πολλοί λόγιοι και αναλυτές, ισχυρίστηκαν πως με βάση τη σωστή μετάφραση 
των κειμένων του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα τοποθετείται στη Μεσόγειο
 και όχι στον Ατλαντικό ή σε κάποια άλλη εξωτική τοποθεσία.

Ωστόσο τα ιστορικά δεδομένα, δεν ευνοούν τη συγκεκριμένη θεωρία, 
αφού τον 4ο και 5ο αιώνα, οι αρχαίοι Έλληνες δεν θα μπορούσαν 
να γνωρίζουν την αμερικανική ήπειρο.

Το 1996, ο Mark Macmenamin, καθηγητής Γεωλογίας, στο κολέγιο 
«Mount Holyoke» των Ηνωμένων Πολιτειών, ανακάλυψε και ερμήνευσε
 μια σειρά από εικόνες στην πίσω όψη ενός χρυσού νομίσματος
 της Καρχηδόνας, που χρονολογείται περίπου το 350 π.Χ.

Τα νομίσματα αυτά θεωρούνται οι αρχαιότεροι παγκόσμιοι χάρτες, γεγονός 
που αποδεικνύει, όπως υποστηρίζει ο διακεκριμένος γεωλόγος, 
ότι οι Καρχηδόνιοι είχαν καταπλεύσει στον «Νέο Κόσμο».

Μία εικόνα στα δεξιά της Μεσογείου ερμηνεύεται πως αντιπροσωπεύει
 την Ασία ενώ η εικόνα στα αριστερά ερμηνεύεται πως αντιπροσωπεύει 
την αμερικανική ήπειρο. 
Ο καθηγητής Macmenamin επίσης διαπίστωσε πως όλα αυτού του είδους
 τα νομίσματα απεικόνιζαν τον ίδιο παγκόσμιο χάρτη. 
Αυτό ήταν μια σημαντική ανακάλυψη.

Αυτό που παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον σχετικά με το εύρημα,
 είναι πως το συγκεκριμένο νόμισμα της Καρχηδόνας, κυκλοφόρησε μέσα 
στην ίδια δεκαετία, που ο Πλάτωνας αναφέρθηκε την ιστορία της Ατλαντίδας, 
και αποκάλυψε πως υπήρχε και μία μεγάλη ήπειρος πέρα από τις Ηράκλειες στήλες.

Στην ελληνική μυθολογία, οι «Ηράκλειες στήλες» ήταν δύο στύλοι 
που είχε στήσει ο Ηρακλής, όταν πήγε τα μήλα των Εσπερίδων στον Ευρυσθέα. 
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι αυτές βρίσκονταν 
στην Ιβηρική χερσόνησο – σημερινό Γιβραλτάρ.
Γιβραλτάρ. 
Σύμφωνα με τον Πλάτωνα στο στόμιο του πορθμού 
που βρίσκονταν οι στήλες υπήρχε μεγάλο νησί δίνοντας αρκετές 
πληροφορίες για αυτό, κάνοντας μερικούς ερευνητές σήμερα να πιστεύουν
 ότι ήταν η χαμένη Ατλαντίδα. 
 Εκεί πίστευαν ότι ήταν η άκρη του κόσμου.

Αν και ο διάσημος αυτός παγκόσμιος χάρτης σε καμία περίπτωση δεν πλησιάζει
 την πραγματική εικόνα που βλέπουμε από ένα δορυφόρο, ωστόσο απεικονίζει 
τις ηπείρους και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, με αρκετά μεγάλη απόκλιση.

Ο χάρτης Πίρι Ρεΐς

Ο χάρτης Πίρι Ρεΐς, πήρε το όνομα του από έναν χαρτογράφο διάσημο
 ναύαρχο του τουρκικού στόλου. 
Σχεδιάστηκε το 1513, σχεδόν δύο δεκαετίες μετά την ανακάλυψη της Αμερικής 
από τον Χριστόφορο Κολόμβο και απεικονίζει τη δυτική ακτή της Αφρικής, 
την Ευρώπη καθώς επίσης και ολόκληρη την αμερικανική ήπειρο στον Ατλαντικό.

Σύμφωνα με τον Πίρι Ρεΐς όμως, αυτός χάρτης βασίστηκε σε πολλούς 
άλλους χάρτες που χρονολογούνταν έως και τον 4ο αιώνα π.Χ!

Δείχνει τη νότια Αμερική με έντονη κλίση προς τα ανατολικά σχεδόν
 σε μία γωνία 90 μοιρών, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι η νότια 
Αμερική περιβάλει τον Ατλαντικό στο κάτω μέρος του χάρτη.

Υπάρχουν ιστορικοί που εικάζουν ότι το οριζόντιο τμήμα που βλέπουμε 
στον χάρτη μπορεί να είναι η Ανταρκτική, πράγμα παράδοξο αφού η Ανταρκτική 
δεν ανακαλύφθηκε παρά μόνο 300 χρόνια αργότερα.

Αν πράγματι ο Πίρι Ρεΐς, δανείστηκε στοιχεία 
από άλλους αρχαίους χάρτες που χρονολογούνται
 τον 4ο αιώνα π.Χ, τότε αναμφίβολα, αυτό ενισχύει 
την υπόθεση ότι ο Πλάτωνας το 360 π.Χ., 
ίσως γνώριζε την ύπαρξη της αμερικανικής ηπείρου, 
ώστε να τη συμπεριλάβει στην ιστορία του.

Επίσης είναι πιθανό, το προφανές λάθος στον χάρτη του Πίρι Ρεΐς, 
που ενδέχεται να εμφανιζόταν και στους αρχαίους χάρτες, να εξηγεί
 γιατί ο Πλάτων είχε τη λανθασμένη εντύπωση πως η τεράστια ήπειρος 
πέρα από τις Ηράκλειες στήλες , περιέβαλε τον Ατλαντικό Ωκεανό.

Σύμφωνα με τον ερευνητή και συγγραφέα Christos A. Djonis, επιπλέον 
στοιχεία δείχνουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν την ύπαρξη της βόρειας 
Αμερικής και καθώς φαίνεται γνώριζαν την ύπαρξη του Αρκτικού Κύκλου, 
δηλαδή τη γέφυρα που ένωνε την βόρεια Ευρώπη με την βόρεια Αμερική. 
Αυτή την περιοχή αποκαλούσαν Υπερβόρεια.
Στην ελληνική μυθολογία, σύμφωνα με την παράδοση, 
οι Υπερβόρειοι ήταν ένας μυθικός λαός
 που ζούσε στα βουνά.
 Η χώρα τους ονομαζόταν Υπερβορεία κι εκεί 
ο Ήλιος έλαμπε καθ” όλη τη διάρκεια της ημέρας.
Η θρυλική Υπερβορεία
Οι αρχαίοι Έλληνες φαίνεται ότι γνώριζαν για τη βόρεια Αμερική, πέρα 
από τον Ατλαντικό, και ήταν εξοικειωμένοι με την περιοχή
 γύρω από τον Αρκτικό Κύκλο.
 Μία περιοχή, που δεν ήταν ιδιαίτερα προσβάσιμη ειδικά
 κατά τους χειμερινούς μήνες. 
Στην ουσία ήταν η γέφυρα που ένωνε, τη βόρεια Ευρώπη με την βόρεια Αμερική. 
Αυτή τη γη, την ονόμασαν, Υπερβορεία. Δηλαδή, «Υπερβολικά Βόρεια»
Ο δρόμος προς την Υπερβορεία και την βόρεια Αμερική
Πιστεύεται ότι οι αρχαίοι Έλληνες, θεωρούσαν ότι στην Υπερβορεία, 
ο ήλιος δεν έδυε ποτέ, έλαμπε συνεχώς για τουλάχιστον 6 μήνες το χρόνο. 
Το μόνο μέρος όπου θα μπορούσε να συμβεί αυτό ήταν η περιοχή πάνω 
από τον Αρκτικό Κύκλο, που δεν είναι εύκολα προσβάσιμη το χειμώνα.

Ο ποιητής Πίνδαρος είχε γράψει:
 ««Την θαυμαστήν οδόν την άγουσαν εις τας πανηγύρεις των Υπερβορείων 
ούτε πεζός, ούτε δια πλοίων ερχόμενος θα δυνηθείς να εύρεις…».
Τα λόγια αυτά του Πίνδαρου, θεωρήθηκαν ως απόδειξη για την ακριβή τ
οποθεσία των Υπερβορείων. 
Έτσι, λαμβάνοντας υπόψη ότι βρισκόταν κάπου «εξαιρετικά βόρεια», ότι
 ο ήλιος δεν έδυς ποτέ και ότι ήταν μια περιοχή απροσπέλαστη με τα πόδια
 ή με πλοίο, η σκέψη ότι δεν πρόκειται για «μυθική» 
αλλά πραγματική τοποθεσία έγινε πιο πιστευτή.
"Οι αρχαίοι Έλληνες ανακάλυψαν 
την Αμερική, υποστηρίζει 
Ιταλός καθηγητής πανεπιστημίου"

Το 1492 είναι μια από τις πιο σημαντικές χρονιές στην ιστορία. 
Ο κόσμος ξαφνικά “μεγάλωσε” μετά την ανακάλυψη της Αμερικανικής Ηπείρου
 και η Ευρώπη έπαψε να είναι το κέντρο της γης.
Ωστόσο, ένας Ιταλός φυσικός, φιλόλογος και ιστορικός των επιστημών
 ο οποίος διδάσκει σε πανεπιστήμιο της Ρώμης, ο Lucio Russo, επιμένει 
πως αυτός ο “Νέος Κόσμος” ήταν ήδη γνωστός στους αρχαίους Έλληνες.

Αυτό φαίνεται να υποστηρίζει 
και στο βιβλίο του, 
“Η ξεχασμένη Αμερική: 
Η σχέση μεταξύ των πολιτισμών και το λάθος του Πτολεμαίου” τον οποίο
 και “κατηγορεί” όπως επίσης και τους “δύσπιστους” Ρωμαίους 
για την απώλεια της γνώσης των αρχαίων Ελλήνων.

Μεταξύ των πολλών, όπως υποστηρίζει ο Russo, στοιχείων που ενισχύουν
 την άποψη πως υπήρχε επαφή μεταξύ των αρχαίων Ευρωπαίων 
και των ιθαγενών Αμερικανών, είναι μερικά προ-Κολομβιανά κείμενα 
που κατάφεραν να “επιβιώσουν” της καταστροφής που επέφερε η ισπανική 
κατάκτηση.
Η λάθος μετάφραση για εκείνους που “ήρθαν από την Ανατολή”
Σε ένα βιβλίο, σχετικά με την προέλευση των Μάγια – όπως αναφέρει 
μιλώντας στο Epoch Times -υπάρχουν αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία. 
Οι “πατέρες” του συγκεκριμένου πολιτισμού, σύμφωνα πάντα
 με το κείμενα αυτά, ήταν “μαύροι και λευκοί, με διάφορα πρόσωπα 
και μιλούσαν διάφορες γλώσσες” και ήρθαν από την Ανατολή.
 “Και δεν είναι ξεκάθαρο πως διέσχισαν τη θάλασσα”. 
Ωστόσο, οι ερευνητές αποφάσισαν να μεταφράσουν τη λέξη 
που χρησιμοποιούσαν οι Μάγια για τη “θάλασσα” ως “λίμνη”.
Επίσης, υπάρχουν αρκετές απεικονίσεις Μάγια αλλά και κείμενα στα οποία
 γίνονται αναφορές σε άνδρες με μούσια. 
Μόνο που οι ιθαγενείς της Αμερικανικής Ηπείρου δεν άφηναν γένια.
Υπάρχουν όμως και αρκετά έργα Ρωμαίων στα οποία εμφανίζεται 
το φρούτο ανανάς, το οποίο “εισήχθη” όμως στην Ευρώπη,
 μόνο μετά την κατάκτηση του Νέου Κόσμου, δηλ. 
Το 1492, αφού ευδοκιμούσε στη Ν.Αμερική.
Ο δογματισμός της επιστήμης
Ο Russo, ο οποίος διδάσκει στο πανεπιστήμιο Tor Vergata της Ρώμης,
 υποστηρίζει πως ο λόγος για τον οποίο οι ερευνητές πιστεύουν 
πως η Αμερικανική Ήπειρος δεν ήταν γνωστή στους αρχαίους Έλληνες,
 έχει να κάνει με τον δογματισμό και όχι με την έλλειψη αποδείξεων.
Για χρόνια, κυριαρχεί η θεωρία πως ο πολιτισμός εξελίσσεται
 σε προκαθορισμένα στάδια. 
Για παράδειγμα: ένας πολιτισμός ανακάλυψε τη φωτιά, μετά ανακάλυψε 
τον τροχό, τη γραφή κοκ φτάνοντας μέχρι τα επιτεύγματα της σύγχρονης 
τεχνολογίας και τη Δημοκρατία. 
Όλοι οι πολιτισμοί, εκτιμάται πως “πέρασαν” από αυτά τα στάδια
 και μπορούν να ιεραρχηθούν βάσει των επιτευγμάτων τους.
Όμως ο Russo, παρουσιάζει ένας εντελώς διαφορετικό σενάριο: 
οι ανακαλύψεις, όπως πχ η γραφή δεν αναπτύχθηκαν αυτόνομα 
και ανεξάρτητα σε κάθε πολιτισμό αλλά πέρασαν από τον ένα στον άλλο. 
Υποστηρίζει δε, πως είναι λανθασμένη η αντίληψη πως η επιστήμη
 εξελίσσεται χρόνο με το χρόνο. 
Εξάλλου υπάρχουν πολλά παραδείγματα επιστημονικής και πολιτισμικής 
παρακμής όπως η καταστροφή του πολιτισμού των Καρχηδονίων
 και των Ελλήνων, από τους οποίους οι Ρωμαίοι κληρονόμησαν 
μόνο ένα μικρό μέρος των επιστημονικών τους γνώσεων.

Ένα από τα σχετικά παραδείγματα που αναφέρει ο Rosso, αφορά 
τα επιτεύγματα στον τομέα της ναυσιπλοϊας. 
“Το μέγεθος των πλοίων κατά την Ελληνιστική περίοδο ξεπεράστηκε μόνο 
την περίοδο του Ναπολέοντα ενώ ο Κολόμβος, όπως αναφέρεται, σχεδίασε 
το ταξίδι βασιζόμενος σε μέρος των μαθηματικών γνώσεων της Ελληνιστικής
 περιόδου που είχαν καταφέρει να διασωθούν. 
Όπως τονίζεται, οι Έλληνες ήταν εξάλλου ο μόνος πολιτισμός της εποχής 
του που είχε κατανοήσει πως η Γη είναι στρογγυλή. 
Η γνώση αυτή όμως στη συνέχεια “χάθηκε”.
Ακόμη και σήμερα όπως τονίζει στο Epoch Times ο Russo, βρισκόμαστε 
σε μια περίοδο “επιστημονικής κρίσης” η οποία όμως είναι διαφορετική 
από αυτή των ρωμαϊκών χρόνων καθώς η σημερινή παρακμή, 
σύμφωνα με τον καθηγητή, “κρύβεται” πίσω από τα τεχνολογικά επιτεύγματα.
Το λάθος του Πτολεμαίου και πως οι άνθρωποι “ξέχασαν” την Αμερική
Παρά ταύτα, το ερώτημα παραμένει. 
Πως μπορεί οι άνθρωποι να “έχασαν” τη γνώση μιας ολόκληρης ηπείρου;
 Το λάθος, σύμφωνα με τον καθηγητή, εντοπίζεται στον Πτολεμαίο
 ο οποίος έφτιαξε έναν “παγκόσμιο” χάρτη συνδυάζοντας 
τους επικρατέστερους ισχυρισμούς από τις διαθέσιμες αρχαίες πηγές.
Το βασικό πρόβλημα κατά τον καθηγητή είναι η “τοποθέτηση”
 των Τυχερών Νησιών, τα οποία οι αρχαίοι Έλληνες
 αποκαλούσαν Κανάριες Νήσους. 
Στην πραγματικότητα όμως οι Έλληνες αναφέρονταν στις Αντίλλες,
 σύμφωνα τουλάχιστον με τον Russo. 
Η “παρεξήγηση” οφείλεται κατά τον ίδιο, στου Ρωμαίους και όχι μόνο, 
και στη δυσπιστία όσο και αδυναμία τους να “ανοιχτούν” στους ωκεανούς.

Ακολουθώντας τους κανόνες τη φιλολογικής όσο και μαθηματικής
 λογικής, ο Russo εξηγεί στον αναγνώστη, ένα ένα τα λάθη
 του Πτολεμαίου – τα οποία θεωρούνται πολύ μεγάλα- και παράλληλα 
αποδεικνύει πως οι γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων για τον πλανήτη μας
 ήταν πολύ ακριβείς. 
Ο Πτολεμαίος, όπως τονίζει ο καθηγητής, υπολόγισε λάθος το γεωγραφικό 
πλάτος των Κανάριων Νήσων, κατά 15 μοίρες με αποτέλεσμα 
στο δικό του χάρτη να εμφανίζονται εκεί που θα αναέμενε 
κανείς να είναι οι Αντίλλες.
 Φυσικά η Αμερική δεν εμφανίζεται στο χάρτη του.
Σύμφωνα με τον Russo, το βιβλίο προκάλεσε δύο ειδών αντιδράσεις. 
Οι επιστήμονες και οι φιλόλογοι έδειξαν ενθουσιασμό, σε αντίθεση 
με τους ιστορικούς και τους γεωγράφους, που όπως τονίζει ο συγγραφέας,
 αδυνατούν να κατανοήσουν κάποιες λογικές πτυχές του έργου του.
“Έχουμε πολλά να μάθουμε από τους αρχαίους Έλληνες.
 Για παράδειγμα θα πρέπει να προσπαθήσουμε να περιορίσουμε 
την τάση που υπάρχει για υπερβολική εξειδίκευση” γιατί 
τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα μπορούν να γίνουν κατανοητά μόνο από αυτούς 
που εστιάζουν σε περισσότερες από μια πτυχές της ανθρώπινης γνώσης.
Πηγή:
EpochTimes.com
huffingtonpost.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια :