του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Ακόμη και σήμερα-84 χρόνια μετά-ο θάνατος του Βενιζέλου μοιάζει
να στοιχειώνει την ελληνική πολιτική ζωή.
Με το τέλος του εθνάρχη έκλεισε ένας κύκλος σφοδρής αντιπαράθεσης
στο πολιτικό πεδίο και ταυτόχρονα, λίγα χρόνια μετά, άνοιξε ένας νέος:
της διεκδίκησης της πολιτικής κληρονομιάς
και των ιδεών του κρητικού επαναστάτη!
Στις 18 Μαρτίου 1936 ο Βενιζέλος πήρε την μικρή του εκδίκηση από την ιστορία.
Ο πολιτικός που ένωσε την Ελλάδα, που την έκανε μεγάλη
ταυτόχρονα τη δίχασε κιόλας.
Έχει ευθύνη για την μικρασιατική καταστροφή αν και δεν ήταν φυσικός αυτουργός. Αναθεματίστηκε και υβρίστηκε όσο κανένας άλλος.
Και όμως με το θάνατό του οι δυνάμεις που τον πολέμησαν κρύφτηκαν,
θάφτηκαν από την ιστορία.
Και υποκλίθηκαν στο μέγεθος του πολιτικού ανδρός.
Άλλο πολιτικό αυτού του διαμετρήματος δεν ξανάβγαλε ο τόπος
κι ας λένε οι πλαστογράφοι της ιστορίας.
Στις 18 Μαρτίου 1936 ο άνθρωπος που έβγαλε από την πολιτική αφάνεια
μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα δεν υπήρχε πια.
Μια χρονιά σημαδιακή για τον ελληνικό πολιτικό κόσμο.
Mια σειρά ατυχών συγκυριών στις αρχές του 1936
(θάνατος Bενιζέλου, έλλειψη ηγετικών προσωπικοτήτων)
και η αδράνεια του πολιτικού κόσμου έδωσαν τη δυνατότητα
στον ευνοούμενο του Παλατιού Iωάννη Mεταξά να αυτοανακηρυχθεί
"Κυβερνήτης" της χώρας, προφασιζόμενος τον κίνδυνο "κοινωνικών ανατροπών".
Δικό μας σχόλιο:
Αν δεν ήταν το ξεγέλασμα του λαού με το ψεύτικο,
όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων,
προεκλογικό σύνθημα "Οίκαδε".
Αν στο τιμόνι της χώρας ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος
το πιο πιθανός είναι να μην είχε συμβεί
η Μικρασιατική καταστροφή αφού ούτε
τον Γερμανόφιλο Βασιλιά θα είχαμε φέρει πίσω
που ήταν "κόκκινο πανί"
για τους ως τότε συμμάχους μας
που με την επιστροφή του μας εγκατέλειψαν
αλλά ούτε θα κάναμε την είσοδο-εκστρατεία
στην ενδοχώρα με το σύνθημα:
"στην κόκκινη μηλιά".
Αλλά καλύτερα να διαβάζουμε
προσεκτικά την ιστορία
και όχι να ακούμε ότι λέει ο ένας και ο άλλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου