Τότε ναι, θα έχουν κάθε λόγο οι οπαδοί των θεωριών συνωμοσίας να πάρουν την σκυτάλη.

Στην Ελλάδα δύο πράγματα βρίσκονται σε ανάπτυξη ακόμη και στις πιο σκοτεινές 

ώρες της ύφεσης. Οι φήμες και τα σενάρια συνωμοσίας. 

Οργίασε χτες η αγορά κι αυτό ήταν φυσικό. 

Δεν μπαίνει και κάθε μέρα η Επιτροπή Ανταγωνισμού στις τράπεζες! 

Αυτά δεν έχουν συμβεί άλλη φορά. 

Θεωρείται «αφύσικο».

 Έτσι ξεχείλωσαν τα σενάρια για την «εκδίκηση του Μαξίμου», 

τον «μασκοφόρο Άδωνι» και άλλα πολλά.

Ένας άνθρωπος που έζησε στη Γερμανία και σήμερα είναι μέλος 

του ελληνικού Κοινοβουλίου, μου εξηγούσε πόσο δίκιο είχαν οι Γερμανοί

 εφοριακοί όταν εισέβαλαν στο γραφείο του! 

Η στάση του μου προκάλεσε έκπληξη! 

Δεν το έχω ακούσει από άνθρωπο που έχει μεγαλώσει στην Ελλάδα. Κι όμως! 

Παρά το γεγονός ότι η έρευνα εκείνη του στοίχισε επαγγελματικά 

και τον αδίκησε κατάφωρα, ο ίδιος αναγνώριζε την αναγκαιότητα

 για το γενικότερο καλό.

 Υπό την έννοια ότι το σύστημα έπρεπε να λειτουργήσει με έναν τέτοιο τρόπο. 

Μπορεί με τον άνθρωπο αυτόν να διαφωνώ σε πολλά, αλλά χαίρομαι 

που βρίσκεται στην Βουλή!

Στο σημείο αυτό θα πει κάποιος ότι και στην Γερμανία να έκαναν ντου

 οι υπάλληλοι της Επιτροπής Ανταγωνισμού σε όλες τις τράπεζες ταυτόχρονα, 

το θέμα θα είχε πάρει διαστάσεις. 

Θα έτρεχαν τα νέα στα διεθνή πρακτορεία, θα επηρεάζονταν οι δείκτες 

των χρηματιστηρίων και οι δημοσιογράφοι θα ετοιμαζόντουσαν 

να γράψουν σεντόνια. 

Είναι αλήθεια, καθώς οι τράπεζες είναι οι ιερές αγελάδες του δυτικού πολιτισμού. 

Όχι ότι στο εξωτερικό δεν έχουν γίνει έρευνες, αλλά το μαζικό του πράγματος

 είναι αξιοσημείωτο από μόνο του.

Τις προηγούμενες ημέρες έγινε μια σύσκεψη στο Μαξίμου για τις χρεώσεις. 

Πολλά ειπώθηκαν για εκείνη την συνάντηση. 

Η ουσία είναι ότι αμέσως μετά οι τράπεζες έκαναν πίσω. 

Αλλά τότε ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά.

 Τι συνέβη, λοιπόν χτες; 

Είχε σχέση η έφοδος της Επιτροπής με το ραντεβού στο Μαξίμου; 

Τα σενάρια συνωμοσίας δίνουν και παίρνουν.

 Ότι τους έστειλε ο Άδωνις Γεωργιάδης, ότι θύμωσε ο Πρωθυπουργός. 

Εκείνο που δεν πέρασε από το μυαλό όλων μας είναι η Επιτροπή Ανταγωνισμού

 μπορεί απλά να θέλησε να κάνει την δουλειά της!

Ασφαλώς και ήταν πολιτική κίνηση. Υπό την έννοια ότι η Επιτροπή 

Ανταγωνισμού αποφάσισε να ξεκινήσει από έναν χώρο που η αγορά πίστευε 

ότι είναι στο απυρόβλητο. Αν μας έλεγε ότι θα κάνει έργο και έστελνε 

200 υπαλλήλους της σε διακόσια περίπτερα, αναζητώντας στοιχεία 

για εναρμονισμένες πολιτικές πώλησης, δεν θα έπειθε κάποιον.

 Όταν όμως μπαίνουν με τέτοιο τρόπο στο άβατο των τραπεζών, 

αυτό σημαίνει ότι οι πάντες θα πρέπει να ανησυχούν. 

Κι όχι μόνο για την Επιτροπή Ανταγωνισμού, αλλά και για την Επιτροπή 

κεφαλαιαγοράς και για όσες άλλες Επιτροπές θέλουν να κάνουν αισθητή 

την παρουσία τους. 

Αν θέλουμε να λειτουργήσει κάποτε ο καπιταλισμός σε αυτή την χώρα,

 θα πρέπει να αφήσουμε τους θεσμούς να δουλέψουν.

Ενοχλητικό; Σε κάθε περίπτωση έτσι είναι. 

Αλλά δεν πρόκειται για μία κυβερνητική απόφαση.

 Δεν μπορεί να πρόκειται για κάτι τέτοιο. 

Γι' αυτό άλλωστε και οι αρχές αυτές λέγονται ανεξάρτητες. 

Για να μπορούν να ασκούν έλεγχο χωρίς τον αντίστοιχο έλεγχο του κράτους. 

Μερικοί μπορεί να ισχυριστούν ότι αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα 

και όχι όλες οι πράξεις έχουν ένα άρωμα πολιτικής. 

Θα έχουν δίκιο αν ο έλεγχος σταματήσει στις τράπεζες.

 Για παράδειγμα, αν δεν συμβεί το ίδιο σε λίγες εβδομάδες 

στις εταιρείες πετρελαιοειδών. 

Κι ύστερα στις γαλακτοβιομηχανίες και ούτω καθεξής. 

Τότε ναι, θα έχουν κάθε λόγο οι οπαδοί των θεωριών συνωμοσίας 

να πάρουν την σκυτάλη.

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@liberal.gr

ΠΗΓΗ