Τα μικροκύματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν για να θερμάνουν
ή ακόμα και να μαγειρέψουν φαγητό, σκέφτηκε και είχε φυσικά δίκιο!
Τι έκανε;
Έβαλε ποπ κορν δίπλα σε σύστημα με μαγνητρόνια και, όπως υποπτευόταν,
η λιχουδιά έσκαγε στη στιγμή.
Κατόπιν έκανε το ίδιο με αυγά και μπόλικα απλά πειράματα μετά, κατέληξε
σε ένα μεταλλικό κουτί που μέσω μικροκυμάτων μπορούσε να μαγειρεύει τροφές.
Αναγνωρίζοντας την εμπορική δυναμική της εφεύρεσης, η Raytheon έσπευσε
να πατεντάρει την εφεύρεση και το 1946 έριξε στην αγορά το Radarange,
τον πρώτο φούρνο μικροκυμάτων. Μια θηριώδη συσκευή 2 σχεδόν μέτρων
και 350 κιλών που στοίχιζε πάνω από 5.000 δολάρια
(περισσότερα από 50.000 δολάρια σήμερα!)
και δεν μπορούσε φυσικά να είχε καμία επιτυχία στην αγορά.
Ο πρώτος πρακτικός φούρνος μικροκυμάτων για οικιακή χρήση κυκλοφόρησε
στη δεκαετία του 1950, κόστιζε 495 δολάρια και μέχρι το 1997, το 90%
των αμερικανικών νοικοκυριών θα είχαν μια τέτοια συσκευή
πάνω στους πάγκους της κουζίνας τους.
Τι αποκόμισε ωστόσο από όλα αυτά ο Spencer, που πέθανε το 1970;
Τίποτα απολύτως!
Εκτός φυσικά από κείνα τα 2 δολάρια με τα οποία επιβράβευε ως μπόνους
η Raytheon τους υπαλλήλους της που σκάρωναν πατέντες.
Εμπορικά εκμεταλλεύσιμες πατέντες, μιας και ο Spencer είχε περισσότερα
από 300 διπλώματα ευρεσιτεχνίας στο ενεργητικό του
(ιδιοκτησίας πάντα της εταιρίας).
Η Raytheon αναγνώρισε ωστόσο τη συνεισφορά του στη γιγάντωσή της
δίνοντας τελικά το όνομά του σε ένα από τα κτίριά της…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου