Χαίρομαι πολύ, που η Ελλάδα απέκτησε τόσους χειραφετημένους, γνήσιους,
αμφισβητίες πολίτες. Χάρη σε αυτό το νέο ρεύμα ανθρώπων, άλλωστε,
έγινε δυνατό σήμερα να απομυθοποιηθεί η κεντρική πολιτική σκηνή
και οι εφαρμοζόμενες πολιτικές της.
Χάρη σε αυτό το ρεύμα ανθρώπων είναι δυνατή η ελπίδα μιας αλλαγής.
Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι πολλοί από εμάς (μηδέ εμού εξαιρουμένου)
είμαστε άθλιοι γνώστες του συστήματος που αντιμαχόμαστε.
Πώς γίνεται να αντιμάχεσαι κάτι, αν πρώτα δεν ξέρεις τι είναι αυτό;
Κατά την κοινή λογική, δεν είναι δυνατό να αντιστρατεύεσαι ένα σύστημα,
αν δεν το μάθεις πρώτα, ώστε να ανακαλύψεις τα ευαίσθητα,
τα τρωτά του σημεία και τις αδυναμίες του.
Αλλιώς, καταλήγεις να μάχεσαι πολεμώντας ανεμόμυλους,
όπως ο –τουλάχιστον συμπαθέστατος σε εμένα- Δον Κιχώτης…
..........................................................................................................
Α.7. Είναι η αποχή το όπλο του ασυμβίβαστου, του ρομαντικού;
Εδώ η απάντηση επιτρέψτε μου να είναι μονολεκτική και ακραία:
ΜΠΟΥΡΔΕΣ!
Η αποχή είναι η επιλογή του άνευ όρων συμβιβασμού στον οποίο καταλήγει
ο κατ' εξοχήν συμβιβασμένος!
Γι' αυτό το λόγο ήδη από το 2009 δεν έχουμε και καμία ποινική
ή όποια άλλη κύρωση, αν δεν ψηφίσουμε!
Ναι!
Ακυρώθηκαν όλες οι κυρώσεις!
Το σύστημα μας το λέει πια ευθέως!
"Είστε ελεύθεροι να απέχετε.
Συγγνώμη που τόσα χρόνια σας κυνηγούσαμε!
Τώρα μπορείτε να το κάνετε και να μη φοβάστε τίποτα!
Τα υπόλοιπα αφήστε τα επάνω μας..."
Εμείς, λοιπόν, τι αποκρινόμαστε σε αυτή την από κάθε άποψη
ύποπτη γενναιοδωρία του συστήματος;
Θα πούμε: "Ναι, ας τα αφήσουμε επάνω τους... αποχή λοιπόν»;;;
........................................................................................
Αντιλαμβάνομαι ότι όσες φορές και να τα πούμε αυτά, πάντα θα υπάρχει
κάποιος αρνητής των πάντων, που θα ποιείται ότι κατέχει
κάποια εξ αποκαλύψεως αλήθεια και θα μας παροτρύνει σε κάθε είδους
αποστασιοποίηση από την μόνη παρεμβατική διαδικασία που έχει απομείνει:
Τις εκλογές.
Προφανώς, ο ίδιος θεωρεί ότι είναι μονομερώς «κοινωνικός αγωνιστής»,
σούπερ-ντούπερ πολίτης και απαξιώνει τις εκλογές,
γιατί είναι, λέει, του συστήματος.
Στην πραγματικότητα, αποδεικνύεται ότι φίλος του συστήματος
είναι αυτός που προπαγανδίζει την συνειδητή αποχή.
Απαραίτητη διευκρίνηση:
Όλα τα άρθρα γνώμης δεν εκφράζουν
απαραίτητα και την δική μας άποψη αλλά
τα δημοσιοποιούμε για να γίνουν αφορμή
για διάλογο και μόνο.
Δικό μου σχόλιο:
Θεωρώ ότι όποιος έχει δικαίωμα ψήφου και απέχει
τότε ιδιωτεύει κι έχει απολέσει
την ιδιότητα του πολίτη.
Η ψηφοφορία είναι δικαίωμα και υποχρέωση για να υπάρχει η Δημοκρατία.
Όποιος απέχει ή ρίχνει άκυρο ή λευκό στην πραγματικότητα
πριμοδοτεί αυτόν που θα πάρει τους περισσότερους ψήφους.
Υ.Γ: Βέβαια έχουν κάνει και το άλλο.
Αν ψηφίσεις κόμμα που δεν συγκεντρώνει το απαραίτητο ποσοστό
για να μπει στην βουλή....τότε η ψήφος σου
πριμοδοτεί τα άλλα κόμματα ή κάπως έτσι.
Φυσικά, αυτό παραβιάζει την ελεύθερη βούληση του ψηφοφόρου
και αυτό μάλλον έγινε "στον Βωμό" του να μην υπάρχει ακυβερνησία.
Ένα απλό παράδειγμα:
Είμαστε μια παρέα 9 άτομα και συζητάμε
για το που θα πάμε για διακοπές το καλοκαίρι.
Οι προτάσεις είναι δύο.
Αποφασίζουμε να ψηφίσουμε με μυστική ψηφοφορία.
4 ψηφίζουν την επιλογή Α και 3 την επιλογή Β
Την λύση θα δώσουν οι 2 που υπολείπονται
αλλά αυτοί ρίχνουν λευκό.
Τότε μοιραία πάμε εκεί που διάλεξαν οι 4 από τους 9.
Να κλείσω με κάτι ακόμη;
Εκείνοι που θα διαμαρτυρηθούν τελικά
μάλλον θα είναι αυτοί που ψήφισαν λευκό.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου