Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

«Δεν μπορώ να κοιτάξω έναν νέο στα μάτια και να του πω μείνε στην Ελλάδα»

«Ακόμα ξυπνάω και δεν το πιστεύω ότι η Ελλάδα 
έχει φτάσει σε αυτό το σημείο. 
Για να βγούμε από το τούνελ, θα πρέπει 
να προσπαθήσουμε να γίνει ανάπτυξη
 και να έρθουν επενδύσεις. 
Αλλά όχι με την μπότα πάνω στον τράχηλο, 
όπως μας έχουν. 
Η μόνη λύση, νομίζω, είναι να μας αφήσουν 
λίγο ελεύθερους, και δεν μιλώ για "κουρέματα"
 και τέτοια, αλλά για επιμήκυνση, "πάγωμα",
 πείτε το όπως θέλετε, ώστε να μην έχουμε συνέχεια 
από πάνω μας αυτή την μπότα. 
Ο κόσμος πολύ έχει αντέξει, δεν νομίζω ότι μπορεί 
να αντέξει παραπάνω», σημειώνει.
Οσο για τους νέους που φεύγουν λόγω κρίσης
στο εξωτερικό, θεωρεί ότι καλά κάνουν. 
Έχει εξάλλου και τη δική του εμπειρία να καταθέσει, 
όταν έφυγε από την Ελλάδα το 1971 για να συνεχίσει
 τις σπουδές του. «Δεν μπορώ να κοιτάξω ένα παιδί
 στα μάτια και να του πω μείνε.
 Ξέρω ότι θα ενοχληθούν πολλοί γονείς με αυτό 
που λέω, αλλά πιστεύω ότι κάθε παιδί που έχει 
τη δυνατότητα και τη φλόγα μέσα του πρέπει να φύγει.
 Γιατί, όπως λέω συνέχεια, Ελλάδα δεν είναι 
μόνον ο γεωγραφικός χώρος. 
Είναι παντού. 
Οταν ξέρουν ότι κάποιος είναι καλός επιστήμονας, 
λένε Έλληνας είναι. 
Είναι κι αυτός ένας τρόπος να βοηθήσεις τη χώρα σου. 
Γιατί λοιπόν να καταστραφεί μια γενιά;», αναρωτιέται.
Ο Δημήτρης Νανόπουλος εξελέγη το 1997, 
με την πρώτη ψηφοφορία, τακτικό μέλος
 της Ακαδημίας Αθηνών. 
Ήταν 48 ετών, το νεότερο μέλος του ανώτατου
πνευματικού ιδρύματος της Ελλάδας. 
Το περίεργο είναι ότι έναν χρόνο αργότερα, 
το Πανεπιστήμιο Αθηνών απέρριψε την πρόταση 
για τη μετάκλησή του στο τμήμα της Φυσικής.
 Εκτοτε δεν έγινε καμία κίνηση από καμία πλευρά. 
«Δεν το προσπάθησα. 
Εξάλλου, το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. 
Δεν είχα και κάποια πρόταση 
που δεν μπορούσα να πω όχι. 
Υπήρχαν άνθρωποι που μου έλεγαν 
"βάλε υποψηφιότητα και θα σε υποστηρίξουμε". 
Μα και τότε που έβαλα, το ίδιο μου είπανε.
 Και ενώ είχα ήδη εκλεγεί ακαδημαϊκός. 
Αυτό πώς σας φαίνεται. 
Είναι σαν να είμαι στρατηγός, να πάω 
σε ένα σύνταγμα και να μου πουν 
ότι δεν γίνεσαι συνταγματάρχης.
 Αντίθετα, η Ακαδημία με τίμησε αμέσως.
 Αυτό είναι το παράδοξο», καταλήγει.

Δεν υπάρχουν σχόλια :