Ο έρωτας είναι ένα χρέος προς τη φύση που σ’ έπλασε.
Προς τον εαυτό σου, που βρήκε τη δικαίωσή του.
Προς τον άνθρωπο που αγαπάς, που σου ’δωσε και του ’δωσες γεύση ζωής.
Ποιο πάθος γιατρεύτηκε ποτέ;
Ποιος ανικανοποίητος πόθος δεν απωθήθηκε στα λημέρια του υποσυνείδητου;
Ο νόμος της ζωής διδάσκει πως ο έρωτας είτε είναι ευχή του Διαβόλου,
είτε κατάρα του Θεού.
Γιατί η σύχγρονη ευπρέπεια εξοστρακίζει από τη ρητορική και το γραπτό λόγο
όχι μόνο τα εγκώμια μα και την ονομασία των γλουτών;
Πού οι πνευματικοί απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων
(δηλαδή όλη η Ανθρωπότητα) βρίσκουν την απρέπεια
και το κακό γούστο;
Μήπως στην αρχαία Ελλάδα ο όρος “καλλίπυγος”
δεν ήταν ανώτατος έπαινος ομορφιάς;
Αφού και σε θεούς χαριζόταν και ναοί
ήσαν γνωστοί μ’ αυτή την προσωνυμία…
Δεν επείραξα ποτέ συνάδελφο κι είμαι συμπαθητικότατος
στους λογοτεχνικούς κύκλους.
Αυτό θ’ αποδειχθεί στην κηδεία μου, όπου θα ‘ρθει κόσμος και κοσμάκης,
να πεισθεί ιδίοις όμμασι ότι πέθανα, ότι θάφτηκα, ότι πήγα στο διάολο.
Και θα φύγει απ’ το νεκροταφείο, ο κόσμος κι ο κοσμάκης,
βγάζοντας στεναγμούς ανακούφισης.
Ο Μ. Καραγάτσης (23 Ιουνίου 1908 − 14 Σεπτεμβρίου 1960)
ήταν Έλληνας πεζογράφος, ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς
της «Γενιάς του '30». Το πραγματικό του όνομα ήταν Δημήτριος Ροδόπουλος.
Γεννήθηκε στην Αθήνα, σε ένα γωνιακό σπίτι των οδών Ακαδημίας
και Θεμιστοκλέους στις 23 Ιουνίου του 1908.
Ο πατέρας του, Γεώργιος Ροδόπουλος, ήταν δικηγόρος και πολιτικός,
με καταγωγή από την Πάτρα, αλλά εγκατεστημένος στη Λάρισα.
Η μητέρα του, Ανθή Μουλούλη καταγόταν από τον Τύρναβο.
Ο συγγραφέας ήταν το πέμπτο και τελευταίο παιδί της οικογένειας,
με μεγάλη διαφορά ηλικίας από τα αδέλφια του Ροδόπη, Νίκο, Τάκη και Φωφώ.
Το ψευδώνυμο Καραγάτσης προήλθε από το δέντρο φτελιά ή καραγάτσι
στο εξοχικό της οικογένειάς του στη Ραψάνη της Θεσσαλίας, όπου περνούσε
τα περισσότερα εφηβικά καλοκαίρια του.
Εκεί συνήθιζε να διαβάζει καθισμένος κάτω από ένα καραγάτσι
που βρισκόταν στον περίβολο της εκκλησίας του χωριού.
Το «Μ.» του ψευδωνύμου του προήλθε πιθανότατα
από το ρώσικο όνομα «Μίτια» (ρωσική εκδοχή του Δημήτρης), με το οποίο
τον αποκαλούσαν φίλοι και συμφοιτητές του, λόγω της μεγάλης του αγάπης
για τον Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι και ιδιαίτερα για το έργο Αδερφοί Καραμάζοφ.
«Ο καλός λογοτέχνης μας παρουσιάζει όπως θέλουμε να είμαστε.
Εκείνος που τολμάει να μας παρουσιάζει όπως είμαστε είναι κακός λογοτέχνης.
Ιδού λοιπόν, αγαπητοί μου, γιατί είμαι ένας κακός λογοτέχνης.»
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου