Η "Ολυμπιάς" και το σπουδαίο αρχαίο λιμάνι μας!

Η "Ολυμπιάς" και το σπουδαίο αρχαίο λιμάνι μας! 

Όπως ξαναζωντάνεψε η τριήρης έτσι κι εύχομαι

 να ξαναζωντανέψει το λιμάνι του Λεχαίου.

Το Λέχαιο δεν ήταν μόνο εμπορικό λιμάνι 

αλλά επίσης κύρια βάση πολεμικού ναυτικού 

της πόλης κράτους της Κορίνθου.

Πήρε το όνομά του από τον Λέχη, γιό της Πειρήνης 

και του Ποσειδώνα. 

Το λιμάνι διαδραμάτισε κομβικό ρόλο 

στη μακρά ιστορική εξέλιξη της πόλης της Κορίνθου.

Το λιμάνι του Λεχαίου αποτελεί το πρωιμότερο 

απόλυτα βεβαιωμένο παράδειγμα τύπου

 στην Ανατολική Μεσόγειο 

και μαζί με το λιμένα της Φαλάσσαρνας

τα μοναδικά δύο παραδείγματα στον Αιγιακό χώρο.

Το λιμάνι του Λεχαίου χρησιμοποιήθηκε 

 από τον 7ο πΧ αιώνα έως και το 1955.

Εφευρέτης της τριήρους θεωρείται, σύμφωνα

 με τον Θουκυδίδη, ο Κορίνθιος Αμεινοκλής. 

Η κατασκευή του πλοίου πραγματοποιήθηκε 

πιθανόν το 705 π.Χ., εποχή κατά την οποία 

κυβερνούσε στην Κόρινθο ο Περίανδρος. 

Ο τελευταίος αναζητούσε 

ένα αποτελεσματικό πλοίο προκειμένου 

να αντιμετωπίσει τους πειρατές 

που λυμαίνονταν τους θαλάσσιους δρόμους 

και προκαλούσαν μεγάλα προβλήματα

 στο κορινθιακό εμπόριο.

 Οι πειρατές χρησιμοποιούσαν ελαφρά και γρήγορα πλοία, ώστε να μπορούν 

να προλαβαίνουν τα εμπορικά, να τους επιτίθενται 

και μετά να διαφεύγουν γρήγορα. 

Προκειμένου να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά χρειαζόταν ένα πλοίο

 με ταχύτητα μεγαλύτερη από όλα τα προηγούμενα, αλλά και με εξοπλισμό 

που θα του επέτρεπε να επικρατεί στις συγκρούσεις.... 

Πρόκειται για επαναστατική εξέλιξη της διήρους

 (πιθανότατα από τον Κορίνθιο ναυπηγό Αμεινοκλή) με την προσθήκη

 μιας επιπλέον σειράς κωπηλατών στον κενό χώρο δίπλα στην κουπαστή 

σε ψηλότερο επίπεδο από τους άλλους κωπηλάτες. 

Για την εξασφάλιση της απαιτούμενης ροπής επινοήθηκε

 ο ευφυής εξωλέμβιος τράπηκας. 

Οι τρεις σειρές κωπηλατών εξασφάλιζαν στο σκάφος τριπλάσια κινητήρια ισχύ

 από την πεντηκόντορο χωρίς ουσιαστική αύξηση του μήκους του.

 Αυτό ήταν ένα σημαντικό πλεονέκτημα στις καταδιώξεις

 και τους εμβολισμούς των αντιπάλων. 

Η πλοήγηση επιτυγχανόταν με τα δύο μεγάλα κουπιά της πρύμνης. 

Επικουρικά διέθετε ένα μεγάλο τετράγωνο ιστίο στο μέσον της

 και ένα μικρότερο στην πρύμνη της με πλήθος τροχαλιών 

για τον ευχερή χειρισμό τους. 

Το πλήρωμά της συνήθως αποτελούνταν από 170 κωπηλάτες, 10 ναύτες, 

14 (έως 80 σε ειδικές περιπτώσεις) οπλίτες, 5 αξιωματούχους και τον κυβερνήτη.

 Το μήκος της έφθανε τα 40 μέτρα, το πλάτος της τα 5,20 μέτρα

 και το βύθισμά της τα 1,10 μέτρα.

 Η ταχύτητά της έφθανε τα 12 ναυτικά μίλια ανά ώρα. 

Συνήθως έφερε πλήρες κατάστρωμα κυρίως για την προστασία των κωπηλατών 

αλλά και την ευχερή μεταφορά των οπλιτών.

 Το συγκεκριμένο ομοίωμα αποτελεί αντίγραφο της ανακατασκευασμένης τριήρους 

με το όνομα «Ολυμπιάς» από το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό 

σε σχέδια των Βρετανών Κόουτς και Μόρισον.

Περισσότερα

Η τριήρης πήρε το όνομά της

 από τις τρεις σειρές κουπιών 

(αρχ. ελλ.: κωπίον/ ερέτης: κωπηλάτης/ Ερέτρια: 

η πόλη των κωπηλατών/ τρι-ήρης: τρεις σειρές κωπίων), 

με έναν κωπηλάτη ανά κουπί, όπως άρχισε να κατασκευάζεται, 

χαρακτηριστικό που ίσχυε καθολικά στους στόλους της αρχαϊκής, 

κλασικής και ελληνιστικής περιόδου. 

Χρήστης Templar52 - Φωτογράφηση εξ ιδίων

Η Τριήρης "Ολυμπιάς"