Αυτό επειδή κάποιοι θεωρούν ότι ο Καρυωτάκης ήταν....λυπημένος. (ΒΙΝΤΕΟ)

Στις 31 Οκτωβρίου 1919, διορίστηκε υπουργικός Γραμματέας Α' στη Θεσσαλονίκη,

 προφανώς για να βρίσκεται κοντά στους γονείς του, όπου παρέμεινε

 έως το Φεβρουάριο του 1920, ενώ το Νοέμβριο του 1920 και για κάποιους μήνες

 άσκησε καθήκοντα Νομάρχη, στην Άρτα. 

Το Σεπτέμβριο του 1921 μετατέθηκε στη Νομαρχία Κυκλάδων στη Σύρος 

και το Δεκέμβριο μετατέθηκε στη Νομαρχία Αττικοβοιωτίας, όπου το καλοκαίρι 

του 1922 έμαθε ότι είναι ασθενής από σύφιλη. 

Κράτησε μυστική την αρρώστια του από την οικογένειά του,

 αλλά και από το στενό του φίλο και μετέπειτα βιογράφο του 

Χαρίλαο Σακελλαριάδη, όμως δημοσίευσε το ποίημα «Ωχρά Σπειροχαίτη», 

έμμεση παραδοχή ότι πάσχει από αφροδίσιο νόσημα. 

Στις αρχές του 1923 ο Καρυωτάκης παραιτήθηκε από τη θέση του 

στη Νομαρχία και τον Απρίλιο του 1923 διορίστηκε έκτακτος υπάλληλος

 με βαθμό εισηγητή στο υπουργείο Προνοίας και Κοινωνικής Αντιλήψεως, 

όπου επέδειξε σημαντικό έργο προτάσεων νόμων που αφορούν τη δημόσια υγεία, 

όμως η υλοποίηση τους αποτράπηκε από τη δικτατορία του Θεόδωρου Πάγκαλου. 

Τον Ιούνιο του ίδιου έτους προήχθη σε εισηγητή στη Νομαρχία Αττικής, 

τον Οκτώβριο διορίστηκε μόνιμος εισηγητής στην Κεντρική Υπηρεσία 

του Υπουργείου Υγιεινής και το Νοέμβριο έγινε προϊστάμενος 

του Β' Γραφείου Εποπτείας Εγκαταστάσεως Προσφύγων.

Τον Αύγουστο του 1924 ταξίδεψε με αναρρωτική άδεια στο Βερολίνο

 και τη Λειψία της Γερμανίας αλλά και στη Νεάπολη, τη Ρώμη και τη Βενετία 

στην Ιταλία, ενώ σκέπτεται να παραιτηθεί από τη δημόσια υπηρεσία 

και να γίνει παραγγελιοδόχος. 

Το Σεπτέμβριο του 1925 τοποθετήθηκε στο Τμήμα Κοινωνικής Υγιεινής

 ως Γραμματέας του Ιατροσυνεδρίου, στο Ανώτατο Υγειονομικό Συμβούλιο. 

Το υπουργείο Υγιεινής καταργήθηκε τον Ιανουάριο του 1926 και ο Καρυωτάκης 

τοποθετήθηκε το Φεβρουάριο στη Διεύθυνση Υγιεινής του Υπουργείου Εσωτερικών.

Τον Οκτώβριο του 1926 ταξίδεψε με αναρρωτική άδεια στη Ρουμανία, 

μαζί με τον συνθέτη ξάδερφο του Θ.Δ Καρυωτάκη και το Δεκέμβριο

 του ίδιου χρόνου τοποθετήθηκε στο Τμήμα Αγαθοεργών Ιδρυμάτων

 του υπουργείου Υγιεινής, το οποίο είχε επανιδρυθεί από τον Αύγουστο.

 Το Νοέμβριο του 1927 απολογήθηκε για άγνωστο πειθαρχικό αδίκημα 

και μετακινήθηκε στο Τμήμα Λοιμοδών Νόσων και ο υπουργός Μιχαήλ Κύρκος 

του επέβαλλε πρόστιμο ίσο με το μισό του μηνιαίου του μισθού.

Στις 27 Νοεμβρίου του 1925, το καθεστώς του Θεόδωρου Πάγκαλου 

εκτέλεσε με απαγχονισμό [4] στου Γουδή παρουσία πλήθους, 

τους Αντισυνταγματάρχη Διαχειρίσεως Διονύσιο Δρακάτο και Ιωάννη Ζαριφόπουλο, Αντισυνταγματάρχη της Χωροφυλακής-διευθυντή της Αστυνομίας Θεσσαλονίκης. 

Η καταδίκη των κατηγορουμένων ήταν απολύτως παράνομη 

διότι εκτελέστηκαν βάσει νόμου που εκδόθηκε μετά την διάπραξη

 του αδικήματος τους .

 Ανάμεσα στους εκατοντάδες συγκεντρωμένους ήταν και ο Καρυωτάκης, 

όπως έγινε γνωστό από τον φίλο του Χ. Σακελλαριάδη, ο οποίος αναφέρει ότι 

ο ποιητής το προηγούμενο βράδυ είχε πάει επίσκεψη σε ένα συγγενικό του σπίτι

 σχετικά κοντά στου Γουδή. 

Εκεί έμαθε ότι την άλλη μέρα το πρωί θα γινόταν η εκτέλεση, και αποφάσισε 

να κοιμηθεί στο φιλικό του σπίτι για να πάει την επομένη το πρωί

 στον τόπο της εκτελέσεως. Ο Καρυωτάκης έγραψε ένα ποίημα με τίτλο

 «Η πεδιάς και το νεκροταφείον», που δεν αναφέρει τον τρόπο

και τις λεπτομέρειες της εκτελέσεως.

Ο Καρυωτάκης πρωτοστάτησε στην απεργία των δημοσίων υπαλλήλων το 1927 

και τον Ιανουάριο του 1928, όταν κορυφώθηκαν οι υπηρεσιακές διώξεις 

εναντίον του με αποκορύφωμα την αυθαίρετη μετάθεσή του στην Πρέβεζα, 

εκλέχθηκε Γενικός Γραμματέας στην Ένωση Δημοσίων Υπαλλήλων Αθήνας. 

Εκείνη την εποχή σε εφημερίδες της Αθήνας, δημοσίευσε ενυπόγραφα 

αλλά και με ψευδώνυμα, στοιχεία για διασπάθιση δημοσίου χρήματος

 και αναξιοκρατία. 

Στις 8 Φεβρουαρίου 1928, δημοσίευσε στην εφημερίδα «Ελληνική» , ένα άρθρο

 με τίτλο «Ανάγκη χρηστότητας: Το δημοσιοϋπαλληλικό ζήτημα», με το οποίο 

με το οποίο κατήγγειλε τη διάβρωση του κρατικού μηχανισμού 

και την ασφυκτική πίεση των κομματικών συμφερόντων στο δημόσιο τομέα. 

Η δημοσίευση αποκαλύψεων σε βάρος του Μιχαήλ Κύρκου, υπουργού Πρόνοιας 

στην κυβέρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη και πατέρα του πολιτικού της αριστεράς 

Λεωνίδα Κύρκου, σχετικά με σκανδαλώδη διαχείριση των οικονομικών

 που συνδέονται με την αποκατάσταση των προσφύγων, δημιούργησε τη βεβαιότητα

 ότι υπεύθυνος για τις διαρροές ήταν ο Καρυωτάκης. 

Τα δημοσιεύματα τον έφεραν αντιμέτωπο με τον Υπουργό, ενώ αρκετοί ήταν 

εκείνοι που επιθυμούσαν την οριστική απόλυση του από το Υπουργείο. 

Μετείχε ενεργά στην Οικονομική Επιτροπή της Συνομοσπονδίας Δημοσίων 

Υπαλλήλων Ελλάδος και συνεργάστηκε για τη σύνταξη προγραμματικής

 προκηρύξεως και τη μελέτη για σοβαρές οικονομικές περικοπές 

στον Κρατικό Προϋπολογισμό.

Το Φεβρουάριο του 1928 παραιτήθηκε από Γενικός Γραμματέας

 της Ενώσεως Δημοσίων Υπαλλήλων Αθηνών, προκειμένου να αναλάβει 

υπηρεσία για πέντε μήνες στην Πάτρα και το Μάρτιο ο υπουργός 

Μιχαήλ Κύρκος του επέβαλλε χρηματικό πρόστιμο ίσο προς τις αποδοχές 

δέκα ημερών, γιατί παρουσιάσθηκε στην υπηρεσία του στην Πάτρα

 με χρονική καθυστέρηση. 

Τον Απρίλιο ταξίδεψε στο Παρίσι για ιατρικές εξετάσεις και το Μάιο, 

μετά την επιστροφή του στην Αθήνα, μετατέθηκε στη Νομαρχία Πρέβεζας.

 Μετά τη δυσμενή μετάθεση του στην Ηπειρωτική πόλη, όπου έφτασε 

ακτοπλοϊκά στις 18 Ιουνίου 1928, εργάστηκε στο Γραφείο Εποικισμού 

και Αποκαταστάσεως Προσφύγων, στο κτήριο Πάλιου, 

στην οδό Σπηλιάδου 10 και ως δικηγόρος της Νομαρχίας, επιμελούνταν

 τη σύνταξη και τον έλεγχο των τίτλων κυριότητας των αγροτεμαχίων διανομής 

προς τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας.

 Παράλληλα με την δυσμενή του μετάθεση, διενεργούνταν υπηρεσιακή εξέταση

 εναντίον του, πιθανότατα, με την χαλκευμένη κατηγορία της μαστροπείας,

 πράγμα σχετικά εύκολο λόγω του άστατου βίου του και των σχέσεων του

 με κοινές γυναίκες.

 Από εκεί στέλνει απελπισμένα γράμματα σε συγγενείς και φίλους,

 περιγράφοντας την αθλιότητα που κυριαρχούσε στην πόλη, 

χαρακτηριστικό είναι το ποίημα «Πρέβεζα», που έγραψε.

ΠΗΓΗ

Το Φεβρουάριο του 1928 ο Καρυωτάκης αποσπάται στην

Πάτρα και τον Ιούνιο στην Πρέβεζα. Από εκεί στέλνει

απελπισμένα γράμματα σε συγγενείς και φίλους, περιγράφοντας

την αθλιότητα που κυριαρχεί σ' αυτήν την πόλη

(χαρακτηριστικό το ποίημα ΠΡΕΒΕΖΑ). Στις 20 Ιουλίου πηγαίνει

στο Μονολίθι και γυμνός πέφτει στην θάλασσα 

προσπαθώντας - επί δέκα ώρες - να πνιγεί,

 μάταια όμως γιατί ήταν καλός

κολυμβητής. Το πρωί της 21, γυρνώντας σπίτι του, πίνει ήρεμος

το γάλα που του προσφέρει η σπιτονοικοκυρά του, ξαναφεύγει,

eBooks4Greeks.gr

6

αγοράζει ένα περίστροφο και πάει σ' ένα καφενεδάκι, όπου

φυτεύει μια σφαίρα στην καρδιά του. Στην τσέπη του βρίσκεται

το τελευταίο σημείωμά του :

ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Είναι καιρός να φανερώσω την τραγωδία μου. Το

μεγαλύτερο μου ελάττωμα στάθηκε η αχαλίνωτη περιέργειά

μου, η νοσηρή φαντασία και η προσπάθειά μου να

πληροφορηθώ για όλες τις συγκινήσεις, χωρίς τις περσότερες,

να μπορώ να τις αισθανθώ. Τη χυδαία όμως πράξη που μου

αποδίδεται τη μισώ. Εζήτησα μόνο την ιδεατή ατμόσφαιρά της,

την έσχατη πικρία. Ούτε είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για το

επάγγελμα εκείνο. Ολόκληρο το παρελθόν μου πείθει γι' αυτό.

Κάθε πραγματικότης μου ήταν αποκρουστική.

Είχα τον ίλιγγο του κινδύνου. Και τον κίνδυνο που ήρθε

τον δέχομαι με πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω για όσους, καθώς

εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα

έρμαια των δισταγμών τους, ή εθεώρησαν την ύπαρξη τους

παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται ολοένα

περισσότεροι μαζί με τους αιώνες. Σ' αυτούς απευθύνομαι.

Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές !!! είμαι έτοιμος για έναν

ατιμωτικό θάνατο. Λυπούμαι τους δυστυχισμένους γονείς μου,

λυπούμαι τα αδέλφια μου. Αλλά φεύγω με το μέτωπο ψηλά.

Ημουν άρρωστος.

Σας παρακαλώ να τηλεγραφήσετε, για να προδιαθέσει την

οικογένειά μου, στο θείο μου Δημοσθένη Καρυωτάκη, οδός

Μονής Προδρόμου, πάροδος Αριστοτέλους, Αθήνας.

Κ.Γ.Κ.

[Υ.Γ.] Και για ν' αλλάξουμε τόνο. Συμβουλεύω όσους

ξέρουν κολύμπι να μην επιχειρήσουνε ποτέ να αυτοκτονήσουν

δια θαλάσσης. Όλη νύχτα απόψε επί δέκα ώρες, εδερνόμουν με

τα κύματα. Ηπια άφθονο νερό, αλλά κάθε τόσο, χωρίς να

καταλάβω πώς, το στόμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια.

Ορισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις

εντυπώσεις ενός πνιγμένου.

Κ.Γ.Κ.

Αυτοκτόνησε με βολή περιστρόφου σε ηλικία 32 χρόνων στις 21 Ιουλίου 1928, 

στον κόλπο του Αγίου Σπυρίδωνα στην Πρέβεζα της Ηπείρου,

 όπου είχε μετατεθεί  δυσμενώς.

 Η κηδεία του και η ταφή του έγιναν στην Πρέβεζα, ενώ λίγα χρόνια αργότερα 

έγινε ανακομιδή των οστών του που μεταφέρθηκαν

 στον τάφο της οικογένειας Καρυωτάκη.

Υ.Γ: Α, κι επειδή κάποιος φίλος μου

σήμερα κιόλας προσπάθησε να με πείσει

ότι δεν το είπε ποτέ η κυρία Φλέσσα

αυτό για τον λυπημένο Καρυωτάκη

ας δει το βίντεο στο πρώτο κιόλας λεπτό.