Από πότε νομίζετε ότι οι Έλληνες εξέπεμπαν από τα στήθη τους το ΌΠΑ όταν γλεντούσαν;

Όταν λέμε «όπα»,

 εκπέμπουμε θετική δόνηση!

Την πρώτη φορά που διάβασα τα "Ορφικά" το 1982 

από το θαυμάσιο βιβλίο 
(εκδόσεις Εγκυκλοπαίδειας Ηλίου)
 αυτό που μου προκάλεσε εντύπωση 

δεν ήταν μόνο η σοφία των κειμένων.

Οι αστρονομικές γνώσεις. 

Η θεμελίωση του ηλιοκεντρικού συστήματος 

από τους Ορφικούς. 

Ο πλούτος των λέξεων (ωροτρόφος, πυρίδρομοι αστέρες, ηερόπλαγκτος, εύδρομος, ροιζήτωρ,κυκλοελίκτος, 

εκήβολος, γη βιοθρέπτειρα, 
αιώνιον έδρανον, ομβροτόκος)
 άπειρες λέξεις-άστρα που φωτίζουν 
ατραπούς της γνώσεως στο λαβύρινθο του μυαλού.

Δεν μπορούσα τότε να εκτιμήσω, να συνειδητοποιήσω

 την άφθαρτη Αξία τους..............

Έμεινα όμως έκπληκτος όταν 
στην πρώτη ανάγνωση συνάντησα την λέξη «όπα»
 στα «Αργοναυτικά» (στίχοι 249-277)

«Αυτάρ εγώ φόρμιγγα τιτηνάμενος μετά χερσί,

μητρός εμής εκέρασσ’ ευτερπέα κόσμον αοιδής,

και οι από στηθέων όπα λείριον εξελόχευσα»

δηλαδή:

-«Μετά αφού τανυσα με τα χέρια μου την φόρμιγγα 

(κιθάρα) τους κέρασα με το τερπνόν τραγούδι 

της μητέρας μου, και από τα στήθη μου

 εξέπεμψα τρυφερή φωνήν ( όπα) »

Διότι την λέξι «όπα» την γνωρίζουμε, την ακούμε, 

την μαθαίνουμε από νηπιακή ηλικία στο πρώτο μας 

πέσιμο, την χρησιμοποιούμε μεγαλύτεροι 

στα τραγούδια μας σε καλές ξέγνοιαστες στιγμές, 

είναι στην πρώτη σειρά των λέξεων που θα ψελλίσουμε 

και δεν μπορούσα να διανοηθώ 

ότι ήταν τόσο αρχαία Ελληνική Λέξις 

από την εποχή του Ορφέα και σημαίνει, 

αυτό που μεταφέρει, φανερώνει την γνώση 

και την γλώσσα, τα σημαίνοντα και τα σημαινόμενα..

 Δηλαδή «Φωνή».

-Έτσι το τραγούδι του Αλκαιου, Όπα και όχι ώπα, 

όπως εμφανίζεται στους στίχους βαρβαρικώς 

ανορθόγραφα, μεταφέρει με την λύρα του Ορφέα 

όπα μακρινή λησμονημένη αλλά αθάνατη και ηχηρή..

 Φωνή από το Παρελθόν στο σήμερα για το μέλλον.

Σχόλιο diadrastika: Αυτό που αντιλαμβανόμαστε 

είναι πως όταν λέμε «όπα» ουσιαστικά εκφράζουμε

 μία τρυφερή προειδοποίηση ή/και συναισθήματα ενδιαφέροντος, χαράς, αγάπης, ενθουσιασμού. 

Δηλαδή μεταφέρουμε και εκπέμπουμε θετική δόνηση!

-Ιασων

Πηγή

Η Φόρμιγξ ήταν έγχορδο μουσικό όργανο

της ελληνικής αρχαιότητας, και συγκεκριμένα 

της εποχής του Ομήρου. 

Το συναντάμε από τον 9ο μέχρι τον 6ο αι. π.Χ..

 Αργότερα παραχώρησε την θέση της στην κιθάρα

 και την λύρα.

Ο Όμηρος αναφέρει στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια, 

ότι ήταν καλυμμένη χρυσάφι και ελεφαντόδοντο

 και οι ήχοι της συνόδευαν τον ποιητή 

κατά την απαγγελία του έπους.

Αρχαιολογικά ευρήματα, καθώς και κείμενα

 του Ησίοδου και του Αριστοφάνη μας λένε ότι 

είχε τέσσερις χορδές,

 όπως και τέσσερις νότες είχε η Ιωνική μουσική.

Πηγή