Μες το σκοτάδι που γεννά όνειρα κι οπτασίες!

Μες το σκοτάδι φάνηκες φορώντας μπιχλιμπίδια

Χαμογελούσες κι άρχιζες να λες ένα τραγούδι

Γυμνόστηθη, ξυπόλητη λίκνιζες το κορμί σου

κι εγώ αμήχανα, θαρρώ, έκλαιγα και γελούσα.

Όχι δεν ήταν όνειρο και φάντασμα δεν ήσουν

Λίγο πιο πριν με άγγιζες δεν ήταν φαντασία

και αποδείξεις πάνω μου υπάρχουν και τις βλέπω

και τ άρωμά σου έντονα στα ρούχα μου υπάρχει.

Μες το σκοτάδι που γεννά όνειρα κι οπτασίες

Ήλθες, με βρήκες κι έφυγες σαν αστραπή και σπίθα.

Πάν Καρτσωνάκης

You appeared in the dark,wearing trinkets.

You were smiling and started to sing a song.

You were swaying your body,topless and barefoot

and I was crying and laughing embarrassed (I believe). 

No, it was not a dream and you were not a ghost.

A while ago,that you touched me,was not a fantasy

and there are evidences upon me and I see them

and your aroma is strongly all over my clothes. 

You came and found me in the darkness, 

that creates dreams and visions

and then you went away like a lightning and a spark.

Pan Kartsonakis