Ο σημαντικότερος αλλά και
(πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά;)*
αμφιλεγόμενος Έλληνας συγγραφέας και φιλόσοφος
του 20ου αιώνα, γνωστότερος για τα έργα του
Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά
και Ο Τελευταίος Πειρασμός που έχουν γίνει και ταινίες.
Είναι ο περισσότερο μεταφρασμένος
σύγχρονος Έλληνας συγγραφέας.
*Πάντοτε θα υπάρχουν οι νάνοι που πετροβολούν
τα δέντρα με τους καρπούς.
Βιογραφία.
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης, το οποίο
εκείνη την εποχή αποτελούσε ακόμα μέρος
της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Εκεί ολοκλήρωσε το γυμνάσιο και το 1902
εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου ξεκίνησε νομικές
σπουδές. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά
στα ελληνικά γράμματα, το 1906,
δημοσιεύοντας το δοκίμιο
H Aρρώστια του Αιώνος και το πρώτο του μυθιστόρημα
Όφις και Kρίνο (με το ψευδώνυμο Κάρμα Νιρβάμη).
Tον επόμενο χρόνο ξεκίνησε μεταπτυχιακές σπουδές
στα νομικά, στο Παρίσι. Παράλληλα, σημαντική
επίδραση στον Καζαντζάκη είχαν οι διαλέξεις
του Ανρί Μπεργκσόν τις οποίες παρακολουθούσε.
Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, δημοσίευσε
αρκετές κριτικές μελέτες σε διάφορα περιοδικά
ενώ εκδόθηκε το 1909 η διατριβή του επί υφηγεσία
Ο Φρειδερίκος Νίτσε εν τη Φιλοσοφία του Δικαίου
και της Πολιτείας. Το 1910 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα
και συμμετείχε στην κίνηση για την ίδρυση
του Εκπαιδευτικού Ομίλου, μέσω του οποίου
συνδέθηκε φιλικά, το 1914, με τον ποιητή
Άγγελο Σικελιανό. Μαζί ταξίδεψαν στο Άγιον Όρος
όπου διέμειναν περίπου σαράντα ημέρες ενώ
περιηγήθηκαν και σε πολλά ακόμα μέρη της Ελλάδας.
Την περίοδο αυτή, ήρθε σε επαφή και με το έργο
του Δάντη, τον οποίο ο ίδιος χαρακτηρίζει
στα ημερολόγια του ως έναν από τους δασκάλους του,
μαζί με τον Όμηρο και τον Μπεργκσόν.
............................................................
To 1952 προσβλήθηκε από μία μόλυνση στο μάτι,
γεγονός που τον υποχρέωσε να νοσηλευτεί αρχικά
στην Ολλανδία και αργότερα στο Παρίσι, ωστόσο
τελικά έχασε την όρασή του από το δεξί μάτι.
Ενώ ο Καζαντζάκης είχε επιστρέψει στην Αντίμπ,
στην Eλλάδα, η Ορθόδοξη Εκκλησία επιχειρούσε
τη δίωξη του. Κατηγορήθηκε ως ιερόσυλος,
με βάση αποσπάσματα του Kαπετάν Mιχάλη
και ολόκληρου του Tελευταίου Πειρασμού (1953),
ο οποίος δεν είχε ακόμα κυκλοφορήσει στην Ελλάδα.
Ο Τελευταίο Πειρασμός καταγράφτηκε
και στον κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων
της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας
(Index Librorum Prohibitorum).
Ο ίδιος ο Καζαντζάκης, απαντώντας στις απειλές
της εκκλησίας για τον αφορισμό του, έγραψε
σε επιστολή του: "Μου δώσατε μια κατάρα,
Άγιοι πατέρες, σας δίνω κι εγώ μια ευχή: σας εύχομαι
να ‘ναι η συνείδηση σας τόσο καθαρή, όσο είναι
η δική μου και να ‘στε τόσο ηθικοί
και θρήσκοι όσο είμαι εγώ".
Στις αρχές του 1954, δημοσιεύτηκε στη Γαλλία
το μυθιστόρημα Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά,
για το οποίο ο Καζανζάκης βραβεύτηκε,
καθώς ανακηρύχθηκε καλύτερο ξένο βιβλίο
της χρονιάς. Το 1955 ανέλαβε μαζί με τον Κακριδή
την έκδοση της μετάφρασης της Ιλιάδας,
με προσωπικά τους έξοδα ενώ την ίδια χρονιά
κυκλοφόρησε τελικά στην Eλλάδα ο Tελευταίος
Πειρασμός. Τον επόμενο χρόνο, τιμήθηκε
με το Bραβείο Eιρήνης στη Bιέννη.
Μετά από ένα δεύτερο ταξίδι στην Κίνα,
προσκεκλημένος της Κινεζικής κυβέρνησης,
επέστρεψε με κλονισμένη την υγεία του
και νοσηλεύτηκε στην Κοπεγχάγη
και το Φράιμπουργκ.
Πέθανε στις 26 Οκτωβρίου του 1957 σε ηλικία 74 ετών.
Η σορός του μεταφέρθηκε στην Αθήνα και εκτέθηκε
στον μητροπολιτικό ναό του Ηρακλείου,
χωρίς όμως εκκλησιαστική τελετή.
Στον τάφο του, χαράχθηκε
η επιγραφή: Δεν ελπίζω τίποτα.
Δεν φοβούμαι τίποτα. Είμαι ελεύθερος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου