H Δήμητρα ήταν η Θεά της Μητέρας Γης, ισοδύναμη και μερικές φορές
ακόμη και μεγαλύτερης εκτίμησης από τον Θεό Απόλλωνα.
Στη Χρυσή εκείνη Εποχή, οι γυναίκες μοιράζονταν ίση δύναμη
και δικαιώματα με τους άνδρες, και ακόμη περισσότερο θεωρούνταν εκείνες
που κρατούσαν στα χέρια τους τα κλειδιά της αιώνιας ζωής.
Η Δήμητρα ήταν η Θεά της Φύσης, της γεωργίας, της γονιμότητας
και της κυκλικής αναγέννησης, γιατί αυτή ενσωμάτωνε τα μυστήρια του θανάτου
και της αναγέννησης.
Η Δήμητρα λατρευόταν από τα πανάρχαια χρόνια σαν η "Μεγάλη Θεά Μητέρα",
γιατί απ' αυτήν και την χαρακτηριστική ζωογόνο ιδιότητά της προερχόταν η ζωή
στους κόσμους.
Η Δήμητρα ήταν ο Νόμος της ζωογόνου ιδιότητας της ύλης της Γης.
Έτσι, η Θεά Δήμητρα, με την αναπαραγωγική γέννηση, δώριζε στα όντα της Γης,
την κληρονομική διαιώνιση του είδους τους.
Στο όνομά της ιδρύονταν κοινωνίες γυναικών και οι πνευματικές ενέργειες αυτών
των κοινωνιών αποτελούσαν πηγές αιώνιας ζωής.
Η μητρότητα στη Γη και γενικά στη φύση, είναι η μεγαλύτερη δωρεά στα όντα της.
Είναι η ίδια η αιώνια ζωή.
Ένα ανεκτίμητο χάρισμα, που όλα τα όντα το χρωστούμε
στην Μεγάλη Μητέρα, την Θεά Δήμητρα.
Τα Ελευσίνια Μυστήρια
Μετά την απαγωγή της κόρης της, η Δήμητρα
έπεσε σε μια βαθειά περίοδο θλίψης και αναχαίτισης της αγάπης
και της ευλογίας της πάνω στη Γη.
Το αποτέλεσμα ήταν ένας μεγάλος λιμός που διήρκεσε πολλά χρόνια,
φέρνοντας την ανθρωπότητα στο χείλος μιας ολικής καταστροφής.
Τελικά οι αρσενικοί Θεοί επανέφεραν την Περσεφόνη στη Δήμητρα
και τα λιβάδια και οι αγροί άρχισαν πάλι να καρποφορούν καθώς
μια μεγάλη εποχή αναγέννησης εξαπλώθηκε πάνω στη Γη.
Από αυτό το δράμα και τον αγώνα μεταξύ των αρσενικών
και των θηλυκών όψεων της θεότητας προήλθαν τα Ελευσίνια Μυστήρια,
στα οποία εκτελούνταν ιερά τελετουργικά γονιμότητας και εορτασμοί
για την κυκλική αναγέννηση της Φύσης μέσα από τα βάθη του θανάτου
και του σκότους.
Από τότε είχαν δώσει στην Δήμητρα και στην κόρη της το επίθετο της Ελευσίνιας,
γιατί αυτό προέρχεται από την λέξη "Έλευση" που πρέπει να συμβόλιζε
το φυσιολογικό γεγονός του ερχομού του καρπού της ζωής.
Ο καρπός αυτός, η κόρη Περσεφόνη, γινόταν φυσικά ο φορέας πνευματική
ς αγνότητας ή πνευματικής ζωής στις γυναίκες των Μυστηρίων,
που εκτός από την ψυχική τους αγνότητα, ήσαν υποχρεωμένες
για να την διατηρούν, να μην έρχονται σε επαφή με άνδρες
για ορισμένο χρονικό διάστημα.
1 σχόλιο :
Οι φωτογραφίες σας μάς μεταφέρουν εκεί.
Συγχαρητήρια!
Δημοσίευση σχολίου