Η Ελλάδα κινδυνεύει να είναι το... αμορτισέρ για την απορρόφηση των τουρκικών κραδασμών…

Σε κατάσταση διαίρεσης η Τουρκία, αντιμέτωπη

με τη δημιουργία κουρδικού κράτους.

Στην Τουρκία έχουν συγκεντρωθεί όλα τα απαραίτητα 

συστατικά στοιχεία μιας έκρηξης. 

Πολλοί είναι αυτοί που ήδη μετρούν αντίστροφα και προσδιορίζουν τον χρόνο

 της ανάφλεξης. Κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι η διαδικασία (αιματηρών) τριβών

 θα είναι μακρόσυρτη και επώδυνη. 

Σε κάθε περίπτωση, η αστάθεια στην Τουρκία πολλαπλασιάζει τις δυσκολίες 

και τους κινδύνους που συνθέτουν το πλαίσιο των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Το βασικό χαρακτηριστικό της Τουρκίας στην τρέχουσα συγκυρία είναι η «διαίρεση».

 Η συνοχή είναι εσωτερικά υπονομευμένη και τραυματισμένη, γεγονός που αξιοποιείται

 ως μοχλός πίεσης από τους αντιπάλους της και φέρνει αντιμέτωπη τη χώρα

 με τον γεωπολιτικό εφιάλτη της - τη δημιουργία κουρδικού κράτους.

Το οδυνηρό και ενδεχομένως μη αναστρέψιμο δεδομένο για την Τουρκία είναι ότι

 η διαίρεση που έχει συντελεστεί είναι βαθιά και πολυε-πίπεδη. 

Συνοπτικά η κατάσταση αποτυπώνεται ως εξής:

♦Υπάρχει πια ένα χάος που χωρίζει τους Τούρ-κους.

 Από τη μια αυτοί που υιοθετούν την ισλαμική ατζέντα του Ερντογάν

 και από την άλλη οι δυτικόστροφοι, κοσμικοί, αλεβίτες, κεμαλιστές…

♦Το χάος που έχει δημιουργηθεί μεταξύ των Τούρκων και των Κούρδων πολιτών

 της Τουρκίας δεν μπορεί να κλείσει, παρά τους ποταμούς αίματος που ρέουν

 τους τελευταίους μήνες.

Αυτές οι διαιρέσεις συνοψίζουν και το πρόβλημα επιλογής και προσανατολισμού 

που είχε να κάνει ο Ερντογάν και το σύστημα ηγεσίας του. 

Στην αρχή της ηγεσίας και οικοδομώντας συνθήκες για να ηγεμονεύσει

 ο Ερντογάν στράφηκε προς τους Κούρδους προσφέροντας υποσχέσεις. 

Με αυτόν τον τρόπο στηριζόμενος σε ευρείες πλειοψηφίες σιγά-σιγά ξεδόντιασε

 και αντικατέστησε τον κρατικό μηχανισμό οδηγώντας στο πολιτικό περιθώριο

 τους κεμαλιστές.

 Η ηγεμονία του Ερντογάν είχε αρχίσει δημιουργώντας ανησυχία στο μεγάλο 

κοσμικό κομμάτι της τουρκικής κοινωνίας.

 Παρ’ όλα αυτά η οικονομική δυναμική της χώρας κατέστειλε ανησυχίες

 και οι αντιδράσεις ήταν περιθωριακές. 

Ήταν ακόμη η εποχή που η Δύση πόνταρε στο καθεστώς Ερντογάν 

και τον θεωρούσε ως «μοντέλο» προσέγγισης 

μιας μουσουλμανικής χώρας με τη Δύση.

Χωρίς συμμάχους

Οι ευσεβείς πόθοι των Δυτικών αλλά και του Ερντογάν διαλύθηκαν 

από τη γεωπολιτική πραγματικότητα. 

Οι εξελίξεις στη Συρία υποχρέωσαν την Τουρκία να αναμειχθεί για να αποτρέψει

 την ενδυνάμωση του κουρδικού στοιχείου. 

Τα συμφέροντα της Τουρκίας από αυτό το σημείο και έπειτα άρχισαν

 να προσκρούουν στις επιδιώξεις της Ουάσιγκτον, η οποία άρχισε να ποντάρει

 στη δημιουργία κουρδικού κράτους. 

Η Ουάσιγκτον, πολεμώντας κατά του Άσαντ, είχε την πολυτέλεια να υποστηρίζει

 και τους Κούρδους της Συρίας αλλά και τη συριακή αντιπολίτευση,

 συμπεριλαμβανομένου (στην αρχή τουλάχιστον) και του ISIS.

Αντιμέτωπη με τον στρατηγικό εφιάλτη της Τουρκίας

 (τη δημιουργία κουρδικού κράτους) η κυβέρνηση Ερντογάν επέλεξε 

να παραμείνει υπόγειος υποστηρικτής του ISIS μέχρι τέλους. 

Με αυτόν τον τρόπο ο Ερντογάν έμεινε μόνος απέναντι σε αντιπάλους: 

Τους Αμερικανούς και τη Δύση, τους Κούρδους, αλλά και τον ISIS που πίεζε 

τρομοκρατώντας με χτυπήματα εντός της Τουρκίας τον Ερντογάν

 για να μη σταματήσει την υποστήριξη.

Οι εξελίξεις στο πεδίο της μάχης στη Συρία, δηλαδή η διαφαινόμενη

 ήττα του ISIS και η εδραίωση της κυριαρχίας των Κούρδων

 επί συριακών εδαφών στα σύνορα με την Τουρκία, αναζωπύρωσαν το αίτημα 

για εθνική ολοκλήρωση του κουρδικού έθνους, 

του οποίου η συντριπτική πλειονότητα ζει εντός του τουρκικού κράτους.

Πόλεμος χωρίς τέλος

Τώρα η Τουρκία βρίσκεται σε πόλεμο με το ΡΚΚ

 και γενικότερα με τους Κούρδους πολίτες. 

Και οι δυο πλευρές έχουν εκατοντάδες νεκρούς. 

Η νοτιοανατολική περιφέρεια της χώρας βρίσκεται 

εκτός του ελέγχου του τουρκικού κράτους. 

Η εξέγερση του ΡΚΚ μετατράπηκε σε μια ακριβή επιχείρηση με απρόβλεπτο 

αποτέλεσμα για την Τουρκία. Ήδη η Άγκυρα βρίσκεται παγιδευμένη 

σε έναν ανταρτοπόλεμο με τους Κούρδους στο εσωτερικό της Τουρκίας,

 γεγονός που απαιτεί υπερβολικά μεγάλους πολιτικούς και οικονομικούς πόρους.

Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η αχίλλειος πτέρνα του καθεστώτος Ερντογάν,

 την οποία στοχεύουν οι εξωτερικοί του αντίπαλοι (κατά κύριο λόγο οι ΗΠΑ), 

προκειμένου είτε να τον ρυμουλκήσουν είτε να τον ανατρέψουν.

 Είναι άλλωστε απλή υπόθεση

 για τους Αμερικανούς - που έχουν και την τεχνογνωσία - η υπόθαλψη,

 υποστήριξη και καθοδήγηση μιας εξέγερσης, ειδικά μάλιστα αν αυτή 

βασίζεται σε «δίκαια» αιτήματα, όπως αυτήν τη στιγμή εμφανίζονται

 τα αιτήματα των Κούρδων.

Πού θα καταλήξει και πώς αυτή η ιστορία είναι δύσκολο να το προβλέψει κάποιος. 

Υπάρχουν ωστόσο κάποια δεδομένα τα οποία οδηγούν σε ανησυχητικά συμπεράσματα. 

Πρώτο και κύριο είναι ότι ο Ερντογάν παραμένει κυρίαρχος στο πολιτικό σκηνικό 

της χώρας του και είναι πλαισιωμένος από εκατομμύρια οπαδούς οι οποίοι είναι 

αποφασισμένοι να πεθάνουν σαν μάρτυρες παρά να εγκαταλείψουν. 

Η ανατροπή, λοιπόν, του Ερντογάν, που θα βόλευε τους σχεδιασμούς της Δύσης

 δεν είναι απλή ή αναίμακτη υπόθεση. Δεύτερον, είτε η εσωτερική κρίση

 στην Τουρκία κλιμακωθεί είτε η Δύση (Η ΠΑ) καταφέρει

 να τα βρει με το καθεστώς Ερντογάν, η Ελλάδα κινδυνεύει να είναι το...

........... αμορτισέρ για την απορρόφηση των τουρκικών κραδασμών…

http://www.topontiki.gr