Σαν τον αλήτη, το μυαλό, λογαριασμό δεν δίνει
Εκτροχιάζεται συχνά και λεύτερο καλπάζει.
Δεν υπακούει σ’ εντολές, σε νόρμες και κανόνες
σε λογικές που χαλινό και όρια του βάζουν.
Πέφτουν οι φράχτες που κρατούν τα ένστικτα, τις μνήμες
Αυτές που ‘ναι στα κύτταρα πολύ καλά κρυμμένες.
Μα προπαντός στα όνειρα διάπλατες ανοίγουν
οι πύλες και ορμητικά, χωρίς φραγμούς γιορτάζουν.
Μακάρι ένα όνειρο να ήταν η ζωή μας
κι όταν ξυπνούσαμε, αυτό, να ‘ταν ο θάνατός μας.
Πάν Καρτσωνάκης
Como un vagabundo,la mente,no da cuentas
Se descarrila a menudo y libre galopea.
No obedece ni órdenes,ni normas ,ni mandatos
ni a razones que riendas y lìmites le ponen.
Caen las vallas que sujetan los instintos, las memorias
Estas que estàn en las cèlulas muy bien ocultas.
Mas sobre todo en los suen̈os abren de par
en par las puertas y con ìmpetu sin lìmites celebran.
Ojalà un suen̈o fuera tambièn nuestra vida
y que al despertar,este,fuera nuestra muerte.
Pan Kartsonakis
Την απόδοση, στην Ισπανική γλώσσα
έκανε η καθηγήτρια φιλόλογος των Ισπανικών.
Γεωργία Κόλλια
