Ένα ταξίδι στο κενό, είναι ο θάνατός μας
κι εμείς δίχως το σώμα μας, σαν άρωμα μονάχα
που «ταξιδεύει» διαρκώς να σμίξει με το σύμπαν.
Κάποιοι το λένε και ψυχή και ίσως έχουν δίκιο.
Απ το σκοτάδι προς το φως και πάλι στο σκοτάδι.
Απ το μηδέν στο άπειρο, στη μέση η ζωή μας.
Σαν αστραπή που μια στιγμή φεγγοβολά και σβήνει
όση ζωή, πάνω στην γη, μας έλαχε μονάχα.
Με δίχως σώμα και σκιά, σαν άρωμα μονάχα
αλλά και δίχως όνειρα, φοβάμαι πως θα είναι.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου