Μες το κουκούλι όνειρα, της κάμπιας, έχω κάνει
πως κάποια μέρα με φτερά, όπως οι πεταλούδες
από ανθούς διάφορους το νέκταρ θα τρυγήσω
έστω κι αν ξέρω πως μετά, απλά θα ξεψυχήσω.
Σαν Ίκαρος ή Δαίδαλος ποθώ να δραπετεύσω
από μια μίζερη ζωή κλεισμένος σε καβούκι
ρισκάροντας τον θάνατο, σαν Ίκαρος με πτώση
τουλάχιστον ελεύθερος, θα νιώσω πριν πεθάνω.
Πολύ συχνά λαβύρινθος με δίχως Αριάδνη
Κρυφτούλι με Μινώταυρους και η ζωή μας μοιάζει.
Πάν Καρτσωνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου